کارولینای جنوبی ( به انگلیسی: South Carolina ) ایالتی است در جنوب شرق آمریکا و یکی از ایالت های جنوبی آمریکا به شمار می رود. این ایالت یکی از سیزده ایالتی است که در جریان انقلاب آمریکا علیه سلطه امپراتوری بریتانیا قیام کردند. پایتخت آن کلمبیا و شهر مهم آن چارلستون است.
پارک ملی کانگری در این ایالت قرار دارد.
کارولینای جنوبی چهلمین ایالت گسترده و ۲۳ امین ایالت پرجمعیت ایالات متحده است. در سال ۲۰۱۹ تولید ناخالص داخلی آن ۲۴۹٫۹ میلیارد دلار بود. کارولینای جنوبی از ۴۶ شهرستان تشکیل شده است. مرکز آن کلمبیا است با جمعیت ۱۳۳۴۵۱ نفر در سال ۲۰۱۸؛[ ۱] در حالی که بزرگترین شهر آن چارلستون است با جمعیت ۱۳۶۲۰۸ نفر در سال ۲۰۱۸. [ ۲] کلان شهر گرینویل – اندرسون – مولدین با تخمین جمعیت سال ۹۰۶٬۶۲۶، بزرگترین منطقه در این ایالت است. [ ۳]
کارولینای جنوبی به افتخار پادشاه چارلز یکم، که برای اولین بار مستعمره بریتانیا را تشکیل داد، نامگذاری شد. کارولینا از کلمه کارولوس که معادل لاتین «چارلز» بود گرفته شده است. [ ۴]
شواهدی از فعالیت انسان در این منطقه در حدود ۴۰۰۰۰ سال پیش وجود دارد. در زمان ورود اروپاییان، یعنی پایان دوره پیش از کلمبیا در حدود سال ۱۶۰۰، بسیاری از قبایل بومی آمریکای جداگانه وجود داشتند که بزرگترین آنها قبیله چروکی و Catawba بودند و کل جمعیت آنها تا ۲۰۰۰۰ نفر بود.
بالای رودخانه های دشت ساحلی شرقی حدود ده قبیله از نژاد سیوآن زندگی می کردند. در امتداد رودخانه ساوانا آپالاچی، یوچی و یاماسی وجود داشت. در غرب غربی چروکی و در امتداد رودخانه Catawba , Catawba قرار داشتند. این قبایل دهکده نشین بودند و به کشاورزی به عنوان منبع اصلی غذایی خود اعتماد می کردند. چروکی در خانه های واتل و ماسوره ای ساخته شده با چوب و خاک رس، با سقف چوب یا علف کاهگل زندگی می کرد.
حدود دوازده قبیله کوچک جداگانه در سواحل به برداشت صدف و ماهی و کشت ذرت، نخود و لوبیا پرداختند. آنها با طی مسافتی معادل ۸۰ مایل ( ۸۰ کیلومتر ) در داخل کشور که عمدتاً با کانو طی می شدند، در دشت ساحلی زمستان گذرانده و به شکار گوزن و جمع آوری آجیل و میوه پرداختند. نام این قبایل در نام های محلی مانند جزیره ادیستو، جزیره کیاوا و رود آشپو باقی مانده است.
شصت سال بعد، در سال ۱۶۲۹، چارلز اول پادشاه انگلیس استان کارولینا را تأسیس کرد، منطقه ای که کارولینای جنوبی و شمالی، جورجیا و تنسی را در بر می گیرد. در سال ۱۶۶۳، چارلز دوم در ازای کمک مالی و سیاسی آنها برای بازگرداندن او به سلطنت در سال ۱۶۶۰، این سرزمین را به هشت مالک لرد اعطا کرد. [ ۵] آنتونی اشلی کوپر، از مالکین لرد، الگوی بزرگ را برای استان کارولینا برنامه ریزی کرد و قانون اساسی اساسی کارولینا را نوشت، که اساس مستعمره آینده را بنا نهاد. [ ۶] مدینه فاضله وی با الهام از جان لاک، فیلسوف و پزشک انگلیسی، که به طور گسترده به عنوان یکی از تأثیرگذارترین متفکران روشنگری شناخته می شود و معمولاً به عنوان «پدر لیبرالیسم» شناخته می شود، بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپارک ملی کانگری در این ایالت قرار دارد.
کارولینای جنوبی چهلمین ایالت گسترده و ۲۳ امین ایالت پرجمعیت ایالات متحده است. در سال ۲۰۱۹ تولید ناخالص داخلی آن ۲۴۹٫۹ میلیارد دلار بود. کارولینای جنوبی از ۴۶ شهرستان تشکیل شده است. مرکز آن کلمبیا است با جمعیت ۱۳۳۴۵۱ نفر در سال ۲۰۱۸؛[ ۱] در حالی که بزرگترین شهر آن چارلستون است با جمعیت ۱۳۶۲۰۸ نفر در سال ۲۰۱۸. [ ۲] کلان شهر گرینویل – اندرسون – مولدین با تخمین جمعیت سال ۹۰۶٬۶۲۶، بزرگترین منطقه در این ایالت است. [ ۳]
کارولینای جنوبی به افتخار پادشاه چارلز یکم، که برای اولین بار مستعمره بریتانیا را تشکیل داد، نامگذاری شد. کارولینا از کلمه کارولوس که معادل لاتین «چارلز» بود گرفته شده است. [ ۴]
شواهدی از فعالیت انسان در این منطقه در حدود ۴۰۰۰۰ سال پیش وجود دارد. در زمان ورود اروپاییان، یعنی پایان دوره پیش از کلمبیا در حدود سال ۱۶۰۰، بسیاری از قبایل بومی آمریکای جداگانه وجود داشتند که بزرگترین آنها قبیله چروکی و Catawba بودند و کل جمعیت آنها تا ۲۰۰۰۰ نفر بود.
بالای رودخانه های دشت ساحلی شرقی حدود ده قبیله از نژاد سیوآن زندگی می کردند. در امتداد رودخانه ساوانا آپالاچی، یوچی و یاماسی وجود داشت. در غرب غربی چروکی و در امتداد رودخانه Catawba , Catawba قرار داشتند. این قبایل دهکده نشین بودند و به کشاورزی به عنوان منبع اصلی غذایی خود اعتماد می کردند. چروکی در خانه های واتل و ماسوره ای ساخته شده با چوب و خاک رس، با سقف چوب یا علف کاهگل زندگی می کرد.
حدود دوازده قبیله کوچک جداگانه در سواحل به برداشت صدف و ماهی و کشت ذرت، نخود و لوبیا پرداختند. آنها با طی مسافتی معادل ۸۰ مایل ( ۸۰ کیلومتر ) در داخل کشور که عمدتاً با کانو طی می شدند، در دشت ساحلی زمستان گذرانده و به شکار گوزن و جمع آوری آجیل و میوه پرداختند. نام این قبایل در نام های محلی مانند جزیره ادیستو، جزیره کیاوا و رود آشپو باقی مانده است.
شصت سال بعد، در سال ۱۶۲۹، چارلز اول پادشاه انگلیس استان کارولینا را تأسیس کرد، منطقه ای که کارولینای جنوبی و شمالی، جورجیا و تنسی را در بر می گیرد. در سال ۱۶۶۳، چارلز دوم در ازای کمک مالی و سیاسی آنها برای بازگرداندن او به سلطنت در سال ۱۶۶۰، این سرزمین را به هشت مالک لرد اعطا کرد. [ ۵] آنتونی اشلی کوپر، از مالکین لرد، الگوی بزرگ را برای استان کارولینا برنامه ریزی کرد و قانون اساسی اساسی کارولینا را نوشت، که اساس مستعمره آینده را بنا نهاد. [ ۶] مدینه فاضله وی با الهام از جان لاک، فیلسوف و پزشک انگلیسی، که به طور گسترده به عنوان یکی از تأثیرگذارترین متفکران روشنگری شناخته می شود و معمولاً به عنوان «پدر لیبرالیسم» شناخته می شود، بود.
wiki: کارولینای جنوبی