کارکردهای روحانیت شیعه

[ویکی فقه] روحانیت شیعه یک سازمان دینی مخصوص شیعه و پیروان ائمه است که سابقه آن به صدر اسلام باز می گردد. این سازمان دارای کارکردهایی است. کارکردهای اساسی و سازمانی و آن چه بیش تر ناظر بر اهداف و عوامل مؤثر بر شکل گیری سازمان روحانیت شیعه است عبارتند از: کارکرد تبلیغی، کارکرد آموزشی، کارکرد اخلاقی، کارکرد کلامی و کارکرد سیاسی.
برای واژه «کارکرد» معانی متفاوتی از قبیل: عمل، شغل، وظیفه، فایده، هدف، غایت، نتایج و آثار بیان شده است.
قتادان، منصور و دیگران، جامعه شناسی مفاهیم کلیدی، ص۲۷۳.
در این جا مفهوم «تبلیغ» به معنای عام آن، یعنی رسانیدن پیام و محتویات فکری برای مردم و فراخواندن مردم به نظر و شیوه و طرز فکری خاص است. هر مکتب و حرکتی برای دست یابی به جایگاهی مشخص در نظام اجتماعی، تداوم و بقای خود در عرصه های فرهنگی و اجتماعی و نیز برای گسترش اصول و آموزه های خود، به تبلیغ نیاز دارد. از این رو، تبلیغ برای هر مکتب فکری و اجتماعی، حیاتی و با اهمیت به شمار می آید.
← تبلیغ در کتاب و سنت
از دیگر کارکردهای مهم حوزه و سازمان روحانیت شیعه، کارکرد «آموزشی» است. یکی از اهداف اولیه شکل گیری حوزه و تشکیلات دینی، آموزش مبانی دینی و اعتقادی اسلام بوده که در طول تاریخ، همواره مورد توجه قرار داشته است. آموزش به شکل های گوناگون انجام می گیرد که مهم ترین آن، جذب دانشجویان و برگزاری جلسات درس است. تاسیس مراکز و حوزه های علمی نیز در این جهت انجام می گیرد. روحانیت و علمای دینی با توجه به توانایی های علمی شان، در مراکز آموزشی برای انتقال آموخته های خود به دیگران فعالیت می کنند.
کارکرد اخلاقی
...