کافر

/kAfar/

مترادف کافر: بت پرست، بدکیش، بی ایمان، بی دین، زندیق، لامذهب، مرتد، مشرک، ملحد، منافق، ناسپاس

متضاد کافر: مؤمن

برابر پارسی: بی دین، بی خدا، خدا نشناس

معنی انگلیسی:
unbeliever, infidel, pagan, heathen, heathenish

لغت نامه دهخدا

کافر. [ ف ِ ] ( ع ص ، اِ ) ضد مؤمن. بی دین. بی کتاب. ناگرونده. ناگرویده. ناخستو. ( مهذب الاسماء ) ( مجمل اللغة ) ( دستورالاخوان )( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) :
درآورد لشکر به ایران زمین
شه کافران دل پراگنده کین.
فردوسی.
همه نزد من سربسر کافرند
وز اهریمن بدکنش بدترند.
فردوسی.
تاک رز گفتا از من چه همی پرسی
کافری ، کافر، ز ایزد نه همی ترسی.
منوچهری.
آنجا کافران پلیدتر و قوی تر بودند و مضایق بسیار و حصارهای قوی داشتند. ( تاریخ بیهقی ص 624 ). در سالی پنجاه هزار کم و بیش از برده کافر و کافرزاده از دیار کفر به بلاد اسلام می آورند. ( کلیله و دمنه ).
گر لبت آن منستی ز جهان
کافرم گر هوسی داشتمی.
خاقانی ( دیوان چ سجای ص 675 ).
کافرم کافر ار بخدمت تو
دل من آرزو نمیدارد.
خاقانی.
تا به اسلام عشق تو برسم
بنده کافری توانم شد.
خاقانی.
گفت کرم کن که پشیمان شدیم
کافر بودیم و مسلمان شدیم.
نظامی.
تا چنان نومید شد جانشان ز نور
که روان کافران ز اهل قبور.
مولوی.
گر جمله کاینات کافر گردند
بر دامن کبریاش ننشیند گرد.
سعدی.
عقل بیچاره است در زندان عشق
چون مسلمانی بدست کافری
سعدی.
گر گدا پیشرو لشکر اسلام شود
کافر از بیم توقع برود تا در چین.
سعدی.
به تقلید کافر شدم روز چند
برهمن شدم در مقالات زند.
سعدی.
|| ناسپاس. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). کافر را در تداول بیشتر فارسی زبانان به فتح نیز استعمال کرده اند. ( غیاث ) ( آنندراج ) ( شعوری ص 237 ):
زمین را فروشستی از شرک مشرک
جهان را تهی کردی از کفر کافر.
فرخی.
( دیگر قافیه ها مادر و گوهر و قیصر است ).
بر او مردمی کو کبر دارد
بتر باشد هزاران ره ز کافر.
فرخی.
( بقیه قوافی برابر و سنگر و یاور است ).
به مردی فزاینده عز مؤمن
به شمشیر کاهنده کفر کافر.
فرخی.
( دیگر قافیه ها صفدر و گوهر ومرمر است ).
گر خواهدکشتن بدهن کافر او را
روشن کندش ایزد بر کافه کافر.
ناصرخسرو.
بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

ناسپاسغالباکفاردرجمع کافربمعنی بی ایمان وکفره درجمع کافربه معنی ناسپاس استعمال میشود
( اسم ) ۱ - ناسپاس کفران کننده . ۲ - کسی که پیرو دین حق نباشد بی دین بی ایمان نا گرونده جمع : کفار کفره : کافرون کافرین مقابل مومن مسلم : [ آنجا کافران پلید تر و قویتر بودند و مضایق بسیار و حصار های قوی داشتند ] . ( تاریخ بیهقی ) توضیح در تداول بفتح [ ف ] استعمال شود و در بسیاری از اشعار قدما هم : ( فسانه گشت و کهن شد حدیث اسکندر سخن نو آر که نو را حلاوتی است دگر ... ) بجایگاهی کز روز گار آدم باز بر آن زمین ننشست و نرفت جز کافر ... ] . ( فرخی ) [ نهاد عالم ترکیب و چرخ و هفت اختر شد آفریده بترتیب ازین چهار گهر ... ] . [ بریده گشته پس آنگاه ششصد و سی سال سیاه شد همه عالم ز کفر و از کافر ... ] . ( ناصر خسرو ۱۸۷ - ۱۸۵ ) یا کافر حربی . یا کار ذمی . یا کافر غیر کتابی . مشرک بت پرست . یا کافر فرنگ . مردم فرنگ که بدینی جز دین اسلام باشند : [ بیت المقدس است دل تو بنور دین وه تا نه خوک خانه کند کافر فرنگ ] . ( سوزنی ) یا کافر کتابی . کافر ی که از امت پیغمبری از اهل کتاب باشد ( مانند یهودی مسیحی ) : [ ز خط صفح. رویش نظر نمیگیرم بکوی عشق چو من کافر کتابی نیست ] . ( مفید بلخی ) ۳ - ستمگر ظالم شوخ : [ قیامت میکنی ای کافر امروز ندانم تا چه در سر داری امروز ] . ( انوری ) [ زلف تو کافریست که هر دم بتازگی خون هزار کس خورد آنگه که کم خورد ] . ( خاقانی ) یا زنبور کافر . نوع زنبور سرخ : [ صحن مجلس در مدور جام نوشین چشمه یافت چون زغمزه کافران زنبور کافر ساخته ] . ( خاقانی )
نام قوم بزرگی است در سواحل شرقی آفریقای جنوبی

فرهنگ معین

(فَ ) [ ع . ] (اِفا. ) بی دین ، ملحد. ج . کفره ، کفار.

فرهنگ عمید

۱. آن که پیرو دین توحیدی نیست، بی دین، بی ایمان.
۲. [مجاز] ظالم، بی رحم.
۳. [قدیمی] ناسپاس، کفران کننده.

گویش مازنی

/kaafer/ منکر دین

واژه نامه بختیاریکا

( عر ) ؛ کنایه از سخت؛ سنگدل؛ شرایط ناجور
نه به تُر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] کافر یا همان فاعل کفر به معنی فردی است که ایمان ندارد. به کافران، اهل کفر و اهل تکفیر نیز گفته میشود؛ جمع کافر، کافران، کافرین، کُفّار و کَفَرِه است.
تعریف «کافر» بسته به تعریفی است که برای «کفر» پیش می کشند و آن نیز بر تعریف ایمان مبتنی است.فرقه های مسلمان، تعاریف متعدّدی برای ایمان مطرح ساخته اند و از این رو، تعریف کافر نیز گوناگون گشته است.
← تعریف کافر از منظر اشاعره
کافران بر چند گروه اند:الف. مشرک:کسی است که به بیش از خدای واحد معتقد است.ب. کتابیکسی که به یکی از ادیان ابراهیمی صاحب کتاب- جز اسلام- معتقد است.ج. منافق:کسی که در دل کافر است و به ظاهر مسلمان.د. مرتد:کسی که پس از ایمان، به کفر بازگشته است. در ادبیّات اسلامی، منکران خدا را دهری، ملحد و معطّل نیز گفته اند هر چند اصطلاح ملحد را برای برخی فِرَق مسلمان مانند اسماعیلیّه نیز به کار برده اند. «زندیق» نیز تنها برای فرقه مانویّه به کار رفته است؛ امّا هر مسلمانی را نیز که سخن کفرآمیز بگوید، از باب مجاز، زندیق گویند.
احکام کافر
کافران از نظر فقهی، احکامی ویژه دارند. در فقه شیعه، کافر به صورت مطلق، نجس شمرده شده است.البته برخی فقهای شیعه، کافران ذمّی را پاک می دانند. (اهل ذمّه) در باب جهاد با کفّار نیز احکامی در فقه آمده است. کافران از این نظر، یا حربی اند، یعنی کافر غیر اهل کتاب اند و اینان به اسلام دعوت می شوند و در صورت نپذیرفتن اسلام، کشته می گردند و یا کتابی اند. کافران کتابی، یهود و نصارا و مجوس اند. اگر اینان اسلام نیاورند، باید جزیه بپردازند. بدین سان، می توانند در بلاد اسلامی با مسلمانان زیست کنند

[ویکی الکتاب] معنی کَافِرٍ: کافر - ناسپاس - انکار کننده ی خدای تعالی ونعمتهای او - ترک کننده ی دستورات الهی (کلمه کفر در اصل به معنای پوشاندن است برای همین در عبارت " کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ ﭐلْکُفَّارَ نَبَاتُهُ "به معنای کشاورزان است از این جهت که دانه را در خاک پنهان می کنن...
معنی ﭐکْفُرْ: کافر شو
معنی أَکْفُرَ: تا کافر شوم
معنی أَکَفَرْتَ: آیا کافر شدی
معنی أَکْفَرْتُم: آیا کافر شدید
معنی تَکْفُرُواْ: که کافر شوید
معنی لَا تُمْسِکُواْ بِعِصَمِ ﭐلْکَوَافِرِ: تمسک نکنید به عقد ازدواج باکافران(بعد از مسلمان شدن یکی از زوجین کافر دیگر عقد آنها معتبر نیست)
معنی لَّوَّامَةِ: بسیار ملامتگر- بسیار سرزنش کننده (منظور از نفس لوامه نفس مؤمن است ، که همواره در دنیا او را به خاطر گناهانش و سرپیچی از اطاعت خدا ملامت میکند ، و در روز قیامت سودش میرساند . بعضی گفتهاند : منظور از نفس لوامه جان آدمی است ، چه انسان مؤمن صالح ، و چه ا...
معنی نَوَیٰ: هسته (نوی از ماده نای است که به معنای دوری است لذا از آن تعبیربه طینت کافر که از هر خیری دور است شده است)
معنی تَکْفُرُونَ: کافر میشوید - کفر می ورزید(کلمه کفر در اصل به معنای پوشاندن است برای همین در عبارت " کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ ﭐلْکُفَّارَ نَبَاتُهُ "به معنای کشاورزان است از این جهت که دانه را در خاک پنهان می کنند و از طرفی هرکسی که ربوبیت یا نعمتهای خدای تعالی را ا...
معنی لَا تَکْفُرْ: کافر نشو(کلمه کفر در اصل به معنای پوشاندن است برای همین در عبارت " کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ ﭐلْکُفَّارَ نَبَاتُهُ "به معنای کشاورزان است از این جهت که دانه را در خاک پنهان می کنند و از طرفی هرکسی که ربوبیت یا نعمتهای خدای تعالی را انکار کند یا ازاو ب...
معنی یَکْفُرْ: کافر شود - کفر ورزد(جزمش به دلیل شرط واقع شدن برای جمله بعدی است .کلمه کفر در اصل به معنای پوشاندن است برای همین در عبارت " کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ ﭐلْکُفَّارَ نَبَاتُهُ "به معنای کشاورزان است از این جهت که دانه را در خاک پنهان می کنند و از طرفی هرک...
ریشه کلمه:
کفر (۵۲۴ بار)

دانشنامه آزاد فارسی

(در لغت به معنی پوشاننده) کفران ورز و ناسپاس را از این رو کافر گویند که نعمت حق را نادیده می گیرد. فرد بی اعتقاد به خدا و دین را نیز کافر گویند، زیرا حقیقت وجود خدا و یکتایی او یا رسالت انبیاء را با انکار خویش می پوشاند. در شرع اسلام، کافر یعنی کسی که وجود خدا، وحدانیت او یا روز جزا و رسالت انبیاء یا یکی از ضروریات دین را منکر باشد. ازدواج زنان مسلمان با کفار مطلقاً حرام و باطل است و ازدواج مرد مسلمان با زن کافر نیز حرام است، جز زنان اهل کتاب که ازدواج موقت با آنان جایز است (← نکاح). از دیگر احکام کافر عدم طرح دوستی و نزدیکی با اوست که در قرآن (آل عمران: ۲۸) به آن اشاره شده است. در آیه ۱۴۱ سورۀ نساء، که به آیه نفی سبیل شهرت دارد، تأکید بر عدم تسلط کافران بر مسلمانان است. باید توجه داشت که در عرف قرآن کریم، کافر گاه مترادف با مشرک است و گاه به اهل کتاب (کافر کتابی) اطلاق می شود. کافر به ذِمّی (که با مسلمانان عهد عدم تجاوز دارد و در ذمه و حمایت حکومت اسلامی است) و حَربی تقسیم می شود. کافر حربی موضع خصمانه و حتی جنگ و ستیز با حکومت اسلامی دارد، مانند صلیبیون مسیحی در جنگ های درازآهنگ صلیبی در قرون وسطا.

جدول کلمات

مرتد

مترادف ها

infidel (اسم)
کافر، بیدین، بت پرست، شخص غیر مومن

unbeliever (اسم)
کافر، دیر باور

pagan (اسم)
کافر، بت پرست، مشرک

kafir (اسم)
کافر

kaffir (اسم)
کافر

unbelieving (صفت)
بی اعتقاد، کافر، بی ایمان، دیر باور، غیر مومن

ethnic (صفت)
قومی، نژادی، وابسته به نژاد شناسی، کافر

heathen (صفت)
کافر

impious (صفت)
کافر، بی دین، بد کیش، ناپرهیزکار، خدا نشناس، نا پرهیزگار

saracen (صفت)
وحشی، کافر

فارسی به عربی

اثیم , وثنی

پیشنهاد کاربران

سلیم
گافر: بی آیین، گمراه، گمگشته از راه راست.
کافر به کسی گفته می شود که خدای یگانه راقبول ندارد . پس پیروان ادیان دیگر که به یگانگی خدا معتقدند مثل یهودیان مسیحیان وزرتشتیان کافر محسوب نمی شود . کفر وایمان افراد راقضاوت نکنید . شاید آن مسیحی که شما
...
[مشاهده متن کامل]
به علت مسلمان نبودن کافر می نامید نه تنها ارج وقربش بیشتر از ما باشد بلکه زودتر از ما به بهشت برود . کفر یعنی نداشتن توحید نه مسلمان نبودن . سایتهایی که به ادیان ابراهیمی وزرتشتیان محترم نسبت کفر می دهندمورد غضب خدا قرار می گیرند . از میان مسیحیان فقط یک فرقه به تثلیث اعتقاد دارند به جز آن فرقه بقیه نه مشرک محسوب می شوند نه کافر . ( کافر خدا راقبول ندارد . اما مسیحی یهودی زرتشتی به خدا معتقد هستند وبین آنها با کافران فاصله زیاد است )

برابر پارسی ان زندیک ( زندیق ) هست
واژه کافر
معادل ابجد 301
تعداد حروف 4
تلفظ [kāfa ( e ) r]
ترکیب ( اسم، صفت ) [عربی: کافِر، جمع: کافرون و کفَرَة و کفّار]
مختصات ( فَ ) [ ع . ] ( اِفا. )
منبع فرهنگ فارسی معین
ناگرویده
نمونه:
( آمیخته ) واژه های همتراز و درست �آتئیست� به پارسی، �ناگرویده�، �از دین برگشته� و �ناخستو� با آرش کسی ناهمتا ( ضد ) با کیش های خداپرستی و به عربی: �مُلحَد�، �مُرتَد� و �کافَر� ( ضدّ مومن ) است. این واژه برخلاف �بی خدا�، واژه ای با بار منفی اجتماعی و بویژه تاریخی است!
...
[مشاهده متن کامل]

برگرفته از یادداشتی در پیوند زیر:
https://www. behzadbozorgmehr. com/2014/08/blog - post_129. html

کافر در اصل یعنی' پوشاننده ی حق و حقیقت'
که در برگیرنده ی تمامی معانی هستش
تاریک دین . ( ص مرکب ) گمراه . زشت پندار. کافر : ز شب بدخواه تو تاریک دین ترز ماه نو دلت باریک بین تر. نظامی .
اهل ضلال ؛ ملحد و کافر. ( ناظم الاطباء ) . گمراه. آنکه در ضلالت باشد.
کافر واژه کاملا عربی هستش که از کفر میاد و بر وزن فاعل هستش. یه چیز تابلوهه. کفر ، کافر ، کفار ، تکفیر اینم هم خانواده
infidel
کافر: ناباور ≠ باورمند: مؤمن
کاه پر یعنی یعنی ناچیز بسان پر کاه. یا اینکه روی کاه پریدن و کاه را پرستیدن. بهر حال اگر معیار سنجش، بت پرستی باشد، آیا پرستش بیت غیبی و آسمانی به مثابه صعود به قله جهالت و نزول به ژرفنای ظلمت نیست؟ آیا
...
[مشاهده متن کامل]
اگر یک باغبان در مقابل یک درخت زرد آلو که به خود و زن و فرزندان او میوه ارائه میدهد، سر فرود آرد و اورا سپاس گوید کافر است یا یک فردی که چیزی را نمی بیند و در مقابل یک دیوار به سمت و سوی آن چیز نامرئی می ایستد و خم و چم می شود و باخود چند جمله را پچ پچ میکند؟ مگر درخت زرد آلو جلوه و تجلی و ظهور آن چیز غیبی نیست ؟ چرا مراجع تقلید موئمنین دینی این همه از خدا بیزار و دور اند ؟ پرستش بطور فی نفسه یعنی به ذات خود پرستش است و هیچ فرقی نمیکند چه پرستش بت سنگی و زمینی و وقعی و عینی باشد و چه پرستش بت غیبی و خیالی و اوهامی. لذا اگر آن کفر محسوب شود، این هم کفر است و چه بسا کفری بسیار سنگین تر از آن. از طرف دیگر موئمنین دو نوع می باشند، یکی پیروان ادیان و دوستدار آیات و روایات و احادیث انبیاء و اولیاء و معصومین و نام های آنان و تفاسیر کلام آنان و دیگری دوستداران دانش و شناخت انسان و جهان و خداوند.

واژه ی کافر به معنی پوشاننده ی حقیقت و انکار کننده ی آن است اصل کافر از ستاک کپر گرفته شده بعد از ورود کپر به زبان عربی، عرب چون پ نداشته پ به ف بدل شده است و تبدیل به کفر شده است و عرب از کفر کافر را ساخته. واژه ی کافر با واژه های کف ، خفتان، کپک ، هبت ، کفش ، و با واژه ی عربی قبا که در اصل کپا بوده همریشه می باشد. کافر از زبان عربی وارد زبان های غربی شده و به cover بدل شد از این رو با واژه ی انگلیسی Cover و coverage پوشاننده همریشه می باشد .
...
[مشاهده متن کامل]

( ( کافر از ماده کفر گرفته شده معنای لغوی کفر همان پوشاندن است ، کفر _ بی دینی _ نیز از همین معنای لغوی گرفته شده ، چون کفار حق را می پوشانند. ) ) ( تفسیر المیزان )
دکتر کزازی در ذیل واژه ی " خفتان" می نویسد : ( ( خفتان به معنی جامه ی جنگی است . چنان می نماید ریخت کهنتر آن کَفتان بوده است . بدین سان ستاک واژه کپ kap می تواند بود به معنی پوشاندن که پ درآن ، پیش از ت ، به ف دیگر شده است ، بدان گونه که درهَبت و هفت یا نَپت و نفت ، یا تَپتن و تفتن می بینیم . این ستاک را در واژه هایی چون کفش و کفره ( =کپره: لایه ای که بر ترشی و مربا و از این گونه بسته می شود ) نیز ریخت تازیکانه ی قب در " قبا " باز می توانیم یافت. ) )
( ( ز خاور دو لشکر به ایران کشید
بخفتان و خود اندرون ناپدید ) )
( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 369. )

کافر یعنی کسی که ایمانش پوشیده باشد و کفر یعنی پوشش.
این واژه ریشه اش فارسی است و از کَپ گرفته شده و کپ به طور کل یعنی پوشش.
مثلا کَپَر نوعی چادر است که کوچ نشین ها از آن به عنوان سرپناه موقت استفاده می کنند که آنها را در سرما و گرما می پوشاند. یا کپن ( کفن ) که پوشش میّت است. بوشهری ها به جای گاز گرفتن می گویند کپ دادن که یعنی احاطه کردن و پوشانده شدن آن چیز گاز گرفته شده توسط دندان. حال که معنی کپ روشن شد اگر به واژه کپسول دقت کنیم و بگوئیم این واژه فارسی است بی راه نگفتیم چرا که کپ یعنی بستن، پوشش دادن، احاطه کردن و سول ( سوله ) یعنی مخزن یا محل ذخیره مثل ماسوله که تشکیل شده از واژه آرامی ماء که یعنی آب و سوله که یعنی محل ذخیره پس ماسوله یعنی محل ذخیره آب، بنابر این کپسول یعنی مخزن سربسته.
...
[مشاهده متن کامل]

کافر= کفر ورزنده و انکار کننده ی باوری خاص
بت پرست، بدکیش، بی ایمان، بی دین، زندیق، لامذهب، مرتد، مشرک، ملحد، منافق، ناسپاس
ﺷﺨﺺ ﻣﻨﻜﺮ ﺩﻳن، ﻓﺮﺩ ﺑﻲ ﺍﻳﻤﺎﻥ، ﻛﺸﺎﻭﺭﺯ و شب. کافر ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺍﺯ، ﻛﻔﺮ، ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻥ ﻭ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ. ﺷﺨﺺ ﻣﻨﻜﺮ ﺩﻳﻦ، ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻲ ﺭﺍ ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ، ﻛﺎﻓﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
...
[مشاهده متن کامل]
ﺑﻪ ﻛﺸﺎﻭﺭﺯ ﻭ ﺷﺐ، ﻛﺎﻓﺮ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻛﺸﺎﻭﺭﺯ ﺩﺍﻧﻪ ﻭ ﻫﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺧﺎﻙ ﻣﻲ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ﻭ ﺷﺐ همﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩ ﻱ ﺳﻴﺎه پنهان کرده یا می ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ. ﻛﻔﺮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ.

ناسپاس ، خداناسپاس
سپاس از همه کوشندگان و پایندگان زبان پارسی رسا و بالنده
دوست ارجمندی که واژه دریکونت را بررسی و آنرا با داریک یا دریک ( darik ) ، یگان پول روزگار داریوش هخامنشی یکی دانسته اند ، باید گفت واژه دریک در اینجا از نام خود داریوش گرفته شده و به چم وابسته به داریوش است ولی دریکونت ( dirikvant ) از واژه دروچ و دروغ اوستایی گرفته شده و با پسوند ونت ، وند به چم دروغگرا و دروند است نه چیز دیگری ، این واژه در اوستایی که بیش از 3700 سال از پیدایی آن می گذرد نگاشته شده و پیش از روزگار ماد و پارس دیرینگی دارد.
...
[مشاهده متن کامل]

با پوزش در مورد واژه �����دریکونت یا دریکوند هم همین را بگویم که در کنایه و پوشیدگی در چم کافر است . . . . چم درست و فرهودین ان به کسانی که دریک و پول فروان داشته اند دریکوند گفته میشد. . . . . . که پیوندی یا کفر و کافری ندارد هر پولداری الزاما کافر نیست . . . . . شاید در کنایه بیشتر بندگان پول هم نامیده شوند. اما رویهمرفته یک چم کنایه ایی و زیر گفتاری است.
...
[مشاهده متن کامل]

دریکوند در چم دارندگان دریک ( پول ارزشمند هخامنشیان است که بسیار هم مایه سربلندی و نشانگر رتبه بالای انسگانی انزمان بود.

برخی دوستان گفتند که عربی است ( کافر )
اما ما فرنود میکنیم که پارسی است و پیوندی با عرب ندارد.
واژه ���کافر ���ساخته شده از دو فردار و بخش که یا همان کاه . . . . . که از ریشه کاستن و کاهیدن است بن دستوری کاهیدن همان ���کاه یا کا . . یا کَه . . . میباشد. . . . . بخش دوم ان ���واژه شناخته شده ���فَر یا فَره . . . . است . . . . . پس با در هم شدن این دو فردار . . . . . لغت کافر ���در چم کسی که از فره خداوندی و ایزدی . . . ویر و سهم کمی برده است . . . . همین . . . . . در نظر داشته باشید چم واژه تنها و تنها از نظر پارسیان کهن همین بود . . . . و نه فردی که می بایست خونش را ریخت یا کشت. . . . . بدرود خرد فرمانروای روانتان
...
[مشاهده متن کامل]

کوروش هو از شیراز ادینه 23اذرماه 2577

واژه " گبر و دریکونت " هر دو در اوستا ، پهلوی و پارسی به معنای کافر می باشند ، ولی بگونه ای روشن" دریکونت " به معنای دروغ گرا و کافر بکار می رود و امروزه نام خانوادگی برخی از مردم استان لرستان" دریکوند" است که به هیچ روی پسندیده نمی باشد.
کافر = ناسپاس در دوران کهن به افرادی که از پادشاه نافرمانی میکردن کافر کفته می شد
این واژه از ریشه ی گبر میاد و کاملا پارسی ست لطفا اطلاعات اشتباه رو به نمایش نذارید و این به معنای این بود که پارس ها که خود را گبر مینامیدند کافر بودند از نظر عرب ها. . . . . .
بی باور
این واژه عربی است و پارسی آن واژه ی پهلوی آکدین ãkdin می باشد
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ٢٦)

بپرس