کبود غدیر

لغت نامه دهخدا

کبود غدیر. [ ک َ غ َ ] ( اِ مرکب ) آبگیر کبودرنگ. || کنایه از آسمان است. ( مجموعه مترادفات ص 11 ). کبود حصار. کبود طشت :
ز مهر زورق سیمین ماه بر خورشید
هزار چشمه ٔسیماب از این کبود غدیر.
سعدی ( از مجموعه مترادفات ).
و رجوع به کبود طشت و کبود تشت شود.

فرهنگ فارسی

آبگیر کبود رنگ کنایه از آسمان است

پیشنهاد کاربران

بپرس