[ویکی شیعه] کتابُ مَن لایحْضُرُه الفَقیه، ( به معنای کتاب کسی که در محضر فقیه نیست) دومین کتاب از کتب اربعه امامیه؛ اثر شیخ صدوق (د ۳۸۱ ق). این کتاب که مجموعه ای در حدیث است، با هدف گردآوری احادیث صحیح و موثق تألیف شده است تا پاسخگوی نیازهای شرعی کسانی باشد که به فقیه دسترسی ندارند.
کتاب من لایحضره الفقیه، بزرگ ترین و مهم ترین اثر شیخ صدوق به شمار می رود. سبک نگارش آن، سبک رایج در قرون اولیه اسلامی است که فقهای شیعه فقط به روایت و نقل سخنان ائمه(ع) اکتفا می کردند. در این کتاب حدود ۶۰۰۰ حدیث گردآوری شده و بر خلاف کافی فقط مشتمل بر روایات فقهی است.
من لایحضر مورد توجه فقهای شیعه و بوده و ایشان شرح های متعددی بر آن نوشته اند. مشهورترین شرح آن کتاب روضة المتقین نوشته مجلسی اول است.
کتاب من لایحضره الفقیه، بزرگ ترین و مهم ترین اثر شیخ صدوق به شمار می رود. سبک نگارش آن، سبک رایج در قرون اولیه اسلامی است که فقهای شیعه فقط به روایت و نقل سخنان ائمه(ع) اکتفا می کردند. در این کتاب حدود ۶۰۰۰ حدیث گردآوری شده و بر خلاف کافی فقط مشتمل بر روایات فقهی است.
من لایحضر مورد توجه فقهای شیعه و بوده و ایشان شرح های متعددی بر آن نوشته اند. مشهورترین شرح آن کتاب روضة المتقین نوشته مجلسی اول است.
wikishia: کتاب_من_لایحضره_الفقیه