کرم های خاکی یا کرمشک جانورانی دارای بدنی نرم هستند. بدن آن ها به بندهایی تقسیم شده است. آن ها استخوان ندارند و معمولاً دراز هستند. کرم ها از گوناگونی زیادی برخوردارند. آن ها در زمین می خزند. کرم های خاکی در هر جایی یافت می شوند و طول آن ها معمولاً بیشتر از ۳ سانتی متر است. آن ها بیشتر به رنگ صورتی قهوه ای یا صورتی تیره هستند. هرچند که کرم خاکی فاقد استخوان یا غضروف است اما دارای اسکلت آب ایستایی است. کرم خاکی از معدود بی مهرگان دارای دستگاه گردش خون بسته است که دارای قلب لوله ای در سطح پشتی است. تنفس کرم خاکی از طریق پوست است و شبکهٔ گستردهٔ مویرگی زیر پوست در نزدیکی سطح تنفس دارد. کرم خاکی از شاخهٔ کرم های حلقوی با بدن بندبند است که مواد زائد هر بند توسط یک سامانهٔ متانفریدی از طریق منفذی بیرونی در بند قبلی با مثانه ای در انتهای نفریدی دفع می شود.
کرم های خاکی روزانه به اندازهٔ وزنشان خوراک می خورند و بیرون پس می دهند و این کودی بی همتا برای تقویت خاک است. از سودمندی های دیگر آن ها این است که آن ها با سوراخ کردن زمین، آب و هوا را در زمین پخش می کنند و این برای رشد گیاهان و جلوگیری از پوسیدن گیاهان و خاک سودمند است.
سهم کرم های خاکی در حاصلخیزی خاک بسیار قابل توجه است. تکثیر، رشد و فعالیت کرم های خاکی تحت تأثیر اقلیم، نوع خاک، پوشش گیاهی، کیفیت و سهولت دسترسی به مواد آلی قرار می گیرد. زمانی که کرم های خاکی به خوبی رشد و نمو می کنند، می توانند کل زیست تودهٔ جانوری خاک را تشکیل دهند. آن ها در تجزیهٔ مواد آلی خاک، تهویهٔ خاک، افزایش نفوذپذیری خاک و دانه بندی ذرات خاک دخالت می کنند. هنگامی که کانال های ایجاد شده توسط کرم های خاکی نفوذپذیری آب باران را در خاک افزایش دهند، بر حرکت مواد غذایی در خاک نیز اثر خواهند گذاشت. کرم های خاکی از طریق مخلوط کردن، خُرد کردن و تجزیهٔ بقایای گیاهی سهم زیادی در باروری اکوسیستم خاک دارند. در هر هکتار زمین کشاورزی حدود ۴۰ تن در سال توسط کرم ها زیر و رو می شود. بر اثر حرکت کرم خاکی در خاک شیارهایی به وجود می آید که به وسیلهٔ آن ها آب و هوا بهتر به ریشهٔ گیاهان نفوذ می کند.
همچنین کرم خاکی مواد گیاهی و حیوانی فاسد شده در زیر زمین را می خورد و شرایط را برای کاشته شدن بذر گیاهان مهیا می کند. فضولات کرم خاکی نیز به علت آهکی بودن باعث حاصلخیزی خاک می شود. کرم خاکی خاک را به کمک عضله های حلقی به داخل لولهٔ اندرونی خود می فرستد. بدین ترتیب غذا وارد چینه دان کرم شده و سپس به سنگدان می رود. وجود ذرات ماسه در سنگدان به او کمک می کند تا خاک را به خوبی در درون خود آسیاب و نرم کند. در مرحلهٔ بعد غذا هضم شده و فضولات از بدن دفع می شود. نقش کرم های خاکی در بهبود شرایط خاک و متعاقب آن رشد گیاه به عوامل محیطی متعدد از جمله درجهٔ شوری بستگی دارد. کرم های خاکی از شاخهٔ کرم های حلقوی ( Annelida ) بوده و دارای ۱۰ هزار گونهٔ شناسایی شده هستند. ارزش عملی این جانوران در اصلاح خاک، تولید کود از مواد زائد آلی و زباله ها، تغذیه و پرورش طیور است. همچنین فایده های درمانی آن ها به دلیل وجود آنزیم های لومبروکیناز و تأثیرشان در تجزیهٔ فیبرین، درمان سرطان و تهیهٔ دارو همگی دلالت بر اهمیت روزافزون این جانوران خاکزی دارد. [ نیازمند منبع]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکرم های خاکی روزانه به اندازهٔ وزنشان خوراک می خورند و بیرون پس می دهند و این کودی بی همتا برای تقویت خاک است. از سودمندی های دیگر آن ها این است که آن ها با سوراخ کردن زمین، آب و هوا را در زمین پخش می کنند و این برای رشد گیاهان و جلوگیری از پوسیدن گیاهان و خاک سودمند است.
سهم کرم های خاکی در حاصلخیزی خاک بسیار قابل توجه است. تکثیر، رشد و فعالیت کرم های خاکی تحت تأثیر اقلیم، نوع خاک، پوشش گیاهی، کیفیت و سهولت دسترسی به مواد آلی قرار می گیرد. زمانی که کرم های خاکی به خوبی رشد و نمو می کنند، می توانند کل زیست تودهٔ جانوری خاک را تشکیل دهند. آن ها در تجزیهٔ مواد آلی خاک، تهویهٔ خاک، افزایش نفوذپذیری خاک و دانه بندی ذرات خاک دخالت می کنند. هنگامی که کانال های ایجاد شده توسط کرم های خاکی نفوذپذیری آب باران را در خاک افزایش دهند، بر حرکت مواد غذایی در خاک نیز اثر خواهند گذاشت. کرم های خاکی از طریق مخلوط کردن، خُرد کردن و تجزیهٔ بقایای گیاهی سهم زیادی در باروری اکوسیستم خاک دارند. در هر هکتار زمین کشاورزی حدود ۴۰ تن در سال توسط کرم ها زیر و رو می شود. بر اثر حرکت کرم خاکی در خاک شیارهایی به وجود می آید که به وسیلهٔ آن ها آب و هوا بهتر به ریشهٔ گیاهان نفوذ می کند.
همچنین کرم خاکی مواد گیاهی و حیوانی فاسد شده در زیر زمین را می خورد و شرایط را برای کاشته شدن بذر گیاهان مهیا می کند. فضولات کرم خاکی نیز به علت آهکی بودن باعث حاصلخیزی خاک می شود. کرم خاکی خاک را به کمک عضله های حلقی به داخل لولهٔ اندرونی خود می فرستد. بدین ترتیب غذا وارد چینه دان کرم شده و سپس به سنگدان می رود. وجود ذرات ماسه در سنگدان به او کمک می کند تا خاک را به خوبی در درون خود آسیاب و نرم کند. در مرحلهٔ بعد غذا هضم شده و فضولات از بدن دفع می شود. نقش کرم های خاکی در بهبود شرایط خاک و متعاقب آن رشد گیاه به عوامل محیطی متعدد از جمله درجهٔ شوری بستگی دارد. کرم های خاکی از شاخهٔ کرم های حلقوی ( Annelida ) بوده و دارای ۱۰ هزار گونهٔ شناسایی شده هستند. ارزش عملی این جانوران در اصلاح خاک، تولید کود از مواد زائد آلی و زباله ها، تغذیه و پرورش طیور است. همچنین فایده های درمانی آن ها به دلیل وجود آنزیم های لومبروکیناز و تأثیرشان در تجزیهٔ فیبرین، درمان سرطان و تهیهٔ دارو همگی دلالت بر اهمیت روزافزون این جانوران خاکزی دارد. [ نیازمند منبع]
wiki: کرم خاکی