کرنی

لغت نامه دهخدا

کرنی. [ ک ُ ن ِ ] ( اِخ ) پی یر. از شعرای نامی فرانسه است. در سال 1606 م. در شهر روئن متولد شد. پدرش خواست او به کار وکالت مشغول شود، اما وی طریق شاعری پیش گرفت و با انتشار آثاری چون ملیت و بیوه زن و کنیز و میدان سلطنتی و مده و سید به اوج شهرت رسید. قطعه سیداز نظر افکار بدیع و سبک تازه چنان مشهور شد که دیرزمانی بر سبیل مثال میگفتند فلان چیز در خوبی چون «سید» است. با انتشار «هراسها» و «سین نا» قدرت طبع و قریحه وی به بالاترین مرحله رسید. آخرین شاهکار او قطعه رودگونه است. کمدی «دروغگوی » وی فتح بابی در نمایشنامه های فکاهی و خنده انگیز و سرمشقی برای مولیر بود. وی در سال 1684 م. درگذشت. ( از مجله آینده ترجمه نصراﷲ فلسفی سال دوم ).

فرهنگ فارسی

شاعر درام نویس فرانسوی ( و. ۱۶٠۶ - ف. ۱۶۸۴ م . ) . پدر وی وکیل دادگستری بود و او نیز ابتدا بوکالت پرداخت ولی بزودی به ت آتر و نمایشنامه نویسی مشغول شد . کرنی نمایشنامه های بسیار نوشت که شهرت وی را عالمگیر ساخت . کرنی بنیان گذار حقیقی هنر کلاسیک ت آتر فرانسه میباشد . قهرمانان وی انساندوست و شجاع و دارای صفات عالی هستند که موانع هدف خود را پیروزمندانه از میان بر میدارند . برای تصویر قیافه و خصایل این قهرمانهای شریف و بزرگوار کرنی زبان جسورانه و ساده ای بکار میبرد بطوری که بسیاری از اشعارش زبانزد مردم گشته و شکل پند و امثال بخود گرفته اند . معروفترین آثار و نماشنامه های وی عبارتند از : [ سید ] [ دروغگو ] [ هوراس ] [ آژزیلاس ] و [ آتیلا ] .

گویش مازنی

/korni/ می خواهی چه کار کنی؟ برای چه می خواهی؟ & نام مرتعی واقع در منطقه ی سوادکوه

پیشنهاد کاربران

بپرس