کرکسکوه

لغت نامه دهخدا

کرکسکوه. [ ک َ ک َس ْ ] ( اِخ ) در معجم البلدان گفته کوهی است در میانه ری و قم و کاشان دوره آن دو فرسخ. در آن کوه چشمه آب بهم می رسد. ( انجمن آرای ناصری ). کوهکی است خرد در مغرب بیابان کرکسکوه و این بیابان را بدان کوه بازخوانند. ( حدود العالم ). کرکس [ کوه ] رشته کوهی است از کوههای مرکزی ایران در جنوب قم و کاشان با ارتفاع بیش از سه هزار متر. ( از فرهنگ فارسی معین ).
- بیابان کرکسکوه ؛ بیابانی است مشرق او شمال حدود سند تا بحدود رود مهران و جنوب وی بر حدود سند و کرمان و پارس برود و مغرب وی حدود ری و قم و قاشان است و شمال او بر خراسان حدود ری و سیستان بگذرد و این بیابان را بیابان کرکسکوه خوانند. از آنکه یکی کوهکی است خرد اندر مغرب این بیابان که آن را کرکسکوه خوانند و این بیابان را بدان کوه بازخوانند و اندر این بیابان کوهکهاست پراکنده به هر جایی ازوی و از این بیابان هر کجا ناحیتی بدو نزدیک است بدان ناحیت بازخوانند و اندر این بیابان ریگ است از گرد سیستان برآید، آن را ریگ سیستان خوانند. ( حدود العالم ). و رجوع به معجم البلدان شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس