تیتوس فلاویوس کلمنت ( به انگلیسی: Titus Flavius Clemens ) در حدود ۱۵۰ در خانواده ای یونانی و بت پرست چشم به جهان گشود.
او پس از ایمان آوردن به مسیح سفرهای بسیار کرد و در محضر اساتیدِ مسیحیِ متعددی مکتب دید. او از ششمین و آخرین معلم خود پانتانوس[ ۱] بسیار خشنود بود که مدرسهٔ فلسفیِ مسیحی ای را در اسکندریه اداره می کرد. کلمنت نزد او ماند و بالاخره در سال ۱۹۰ جانشین او شد. او به هنگام شروع جفایی که در سال های ۲۰۲ و ۲۰۳ علیه مسیحیان اِعمال شد اسکندریه را ترک کرد و هرگز به آنجا بازنگشت. او در حدود سال ۲۱۵ در آسیای صغیر درگذشت.
مصر در قرن دوم یکی از مراکز مهم مکتب گنوسی بود. بسیاری از رهبران گنوسی یا خاستگاه شان مصر بود یا در آنجا تعلیم می دادند. در مقابل، پانتانوس نخستین نمایندهٔ راست دینیِ مسیحیِ مصری بود که امروزه می شناسیم. از آنجا که مذهب گنوسی در مصر تهدیدی جدی علیه ایمان مسیحی تلقی می شد، به نظر می رسد که راست دینانِ مسیحیِ مصری دانش ستیزی پیشه کرده باشند، بدین معنا که «به سادگی باور کن، بدون اینکه خود را درگیر سؤالات دشوار کنی». پانتانوس و پس از او کلمنت در صدد معرفیِ مسیحیتی راست دین بودند که از نظر عقلانی نیز کارآمد و بسنده باشد. آنها می کوشیدند نشان دهند که مسیحیان می توانند سؤالاتِ فلسفی و عقلانی را مورد بررسی قرار دهند بدون اینکه به دام بدعت بیفتند. اوریجن، جانشین کلمنت، که محققی برجسته تر از او بود کار کلمنت را دنبال کرد.
از آثار کلمنت سه اثر مهم باقی مانده است که دربارهٔ مراحل سه گانهٔ تعالیمِ مسیحی اند:
۱ ) «توصیه به یونانیان» اثری دفاعیاتی است و از الگوی آثار دفاعیون قرن دوم ( مثل ژوستین ) پیروی می کند اما در سطحی بالاتر.
۲ ) «قَیِم» شامل دستورالعمل هایی برای نو ایمانان است. این کتاب برای نو ایمانان راهنمایِ رفتار است و آنان را برای دریافت آموزه های روحانی آماده می کند. همچنین بر ساده زیستن تأکید می ورزد و آن را حد اعتدالی قرار می دهد میان زندگیِ ریاضت مأبانه و چشم پوشی از دنیا، و زندگی تجملاتی.
۳ ) «کیسه های نمدین» یا ( نوشته های گوناگون ) اثری پیچیده و عجیب است، و این جا است که تعالیم روحانیِ کلمنت ارائه می شود. برای ترتولیان ایمانْ کافی و بسنده، اما برای کلمنت فقط نقطهٔ آغاز است، و بنیانی است که دانش بر آن بنا می شود. کلمنت ایدهٔ «مسیحیِ ناستیک» را معرفی می کند، یعنی فردی روحانی که ورای ایمانش، به سوی کسب دانش و معرفت پیش رفته. معرفتی که دانشِ آکادمیکِ صِرف نیست بلکه درکی است روحانی که برای کسب آن باید پاکی اخلاقی داشت و خدا را هدف آن قرار داد و در مورد او به تعمق و ژرف اندیشی پرداخت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو پس از ایمان آوردن به مسیح سفرهای بسیار کرد و در محضر اساتیدِ مسیحیِ متعددی مکتب دید. او از ششمین و آخرین معلم خود پانتانوس[ ۱] بسیار خشنود بود که مدرسهٔ فلسفیِ مسیحی ای را در اسکندریه اداره می کرد. کلمنت نزد او ماند و بالاخره در سال ۱۹۰ جانشین او شد. او به هنگام شروع جفایی که در سال های ۲۰۲ و ۲۰۳ علیه مسیحیان اِعمال شد اسکندریه را ترک کرد و هرگز به آنجا بازنگشت. او در حدود سال ۲۱۵ در آسیای صغیر درگذشت.
مصر در قرن دوم یکی از مراکز مهم مکتب گنوسی بود. بسیاری از رهبران گنوسی یا خاستگاه شان مصر بود یا در آنجا تعلیم می دادند. در مقابل، پانتانوس نخستین نمایندهٔ راست دینیِ مسیحیِ مصری بود که امروزه می شناسیم. از آنجا که مذهب گنوسی در مصر تهدیدی جدی علیه ایمان مسیحی تلقی می شد، به نظر می رسد که راست دینانِ مسیحیِ مصری دانش ستیزی پیشه کرده باشند، بدین معنا که «به سادگی باور کن، بدون اینکه خود را درگیر سؤالات دشوار کنی». پانتانوس و پس از او کلمنت در صدد معرفیِ مسیحیتی راست دین بودند که از نظر عقلانی نیز کارآمد و بسنده باشد. آنها می کوشیدند نشان دهند که مسیحیان می توانند سؤالاتِ فلسفی و عقلانی را مورد بررسی قرار دهند بدون اینکه به دام بدعت بیفتند. اوریجن، جانشین کلمنت، که محققی برجسته تر از او بود کار کلمنت را دنبال کرد.
از آثار کلمنت سه اثر مهم باقی مانده است که دربارهٔ مراحل سه گانهٔ تعالیمِ مسیحی اند:
۱ ) «توصیه به یونانیان» اثری دفاعیاتی است و از الگوی آثار دفاعیون قرن دوم ( مثل ژوستین ) پیروی می کند اما در سطحی بالاتر.
۲ ) «قَیِم» شامل دستورالعمل هایی برای نو ایمانان است. این کتاب برای نو ایمانان راهنمایِ رفتار است و آنان را برای دریافت آموزه های روحانی آماده می کند. همچنین بر ساده زیستن تأکید می ورزد و آن را حد اعتدالی قرار می دهد میان زندگیِ ریاضت مأبانه و چشم پوشی از دنیا، و زندگی تجملاتی.
۳ ) «کیسه های نمدین» یا ( نوشته های گوناگون ) اثری پیچیده و عجیب است، و این جا است که تعالیم روحانیِ کلمنت ارائه می شود. برای ترتولیان ایمانْ کافی و بسنده، اما برای کلمنت فقط نقطهٔ آغاز است، و بنیانی است که دانش بر آن بنا می شود. کلمنت ایدهٔ «مسیحیِ ناستیک» را معرفی می کند، یعنی فردی روحانی که ورای ایمانش، به سوی کسب دانش و معرفت پیش رفته. معرفتی که دانشِ آکادمیکِ صِرف نیست بلکه درکی است روحانی که برای کسب آن باید پاکی اخلاقی داشت و خدا را هدف آن قرار داد و در مورد او به تعمق و ژرف اندیشی پرداخت.
wiki: کلمنت اسکندریه