کنه های سفت یا کنه های سخت ( نام علمی: Ixodidae ) نام یک تیره از راسته کنه است.
تاکنون بیش از ۶۵۰ گونه از کنه های سفت در ۱۳ جنس شناسایی و نامگذاری شده اند. کنه های این خانواده دارای پراکندگی جهانی و تنوع بیشتر نسبت به کنه های نرم هستند. در ایران شش جنس و حداقل ۱۷ گونه کنه سخت وجود دارد؛ که اکثراً می توانند باعث بروز فلج در حیوانات و گاهی در انسان نیز بشوند.
اکثراً دارای بدنی بیضی شبیه به O هستند اندازه آنها متغیر و بسته به مرحله گرسنگی و خونخواری ابعادی در حدود ۳ الی ۲۳ میلی متر دارند. پوست یا کوتیکول از صفحات کتینی سخت و متصل به هم تشکیل شده که هر کدام دارای اسامی و شکل خاصی هستند و در تشخیص گونه ها دارای اهمیت هستند. کنه های سخت دارای یک صفحه پشتی محکم و نرمش ناپذیر به نام سپرچه ( Scutum ) هستند که در کنه های نابالغ و کنه های ماده کوتاه بوده. به نیمه بدن نمی رسد ولی در نرهای بالغ تمام سطح پشتی بدن را می پوشاند؛ و تشخیص نر و ماده این کنه ها به کمک صفحه پشتی صورت می گیرد.
کنه های سخت نیز مثل سایر کنه سانان دارای دگردیسی ساده بوده و در تمام مراحل زندگی پس از جنینی خونخوار هستند. این کنه ها دارای یک مرحله لاروی با سه جفت پا و فقط یک مرحله نمفی مشخص هستند و در هر مرحله یک خونخواری انجام می دهند؛ بنابراین در چرخه زندگی خود اکثراً دارای دو پوست اندازی و سه خون خوراکی هستند. کنه های ماده فقط یک بار تخم ریزی کرده و پس از آن از بین می روند.
کنه های سفت به دلیل داشتن بزاق سمی و گزش طولانی قادر به ایجاد فلج در میزبان هستند به خصوص اگر کنه در مسیر اعصاب مرکزی در ستون فقرات یا گردن متصل باشد که در این صورت باعث انحراف گردن و فلج بخش هایی از بدن خواند شد. در این حالت فلج کنه ای گفته می شود. گاهی فلج به اندامهای مجاور منتشر می شود که به آن فلج بالارونده گفته می شود. در صورت انتشار فلج به قلب عوارض خطرناک قلبی و حتی مرگ ایجاد می شود.
از نظر انتقال بیماری کنه های سخت ناقل چندین بیماری به انسان هستند که مهمترین آنها شامل بیماری لایم است. از بیماریهای ویروسی منقله می توان به بیماری جنگلی کیاسانور، تب هموراژیک کنگو کریمه، تب کنه ای کلرادو و آنسفالیتهای منتقله به وسیله کنه اشاره کرد. بیماری تولارمی و تب Q نیز ممکن است توسط کنه ها منتقل شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتاکنون بیش از ۶۵۰ گونه از کنه های سفت در ۱۳ جنس شناسایی و نامگذاری شده اند. کنه های این خانواده دارای پراکندگی جهانی و تنوع بیشتر نسبت به کنه های نرم هستند. در ایران شش جنس و حداقل ۱۷ گونه کنه سخت وجود دارد؛ که اکثراً می توانند باعث بروز فلج در حیوانات و گاهی در انسان نیز بشوند.
اکثراً دارای بدنی بیضی شبیه به O هستند اندازه آنها متغیر و بسته به مرحله گرسنگی و خونخواری ابعادی در حدود ۳ الی ۲۳ میلی متر دارند. پوست یا کوتیکول از صفحات کتینی سخت و متصل به هم تشکیل شده که هر کدام دارای اسامی و شکل خاصی هستند و در تشخیص گونه ها دارای اهمیت هستند. کنه های سخت دارای یک صفحه پشتی محکم و نرمش ناپذیر به نام سپرچه ( Scutum ) هستند که در کنه های نابالغ و کنه های ماده کوتاه بوده. به نیمه بدن نمی رسد ولی در نرهای بالغ تمام سطح پشتی بدن را می پوشاند؛ و تشخیص نر و ماده این کنه ها به کمک صفحه پشتی صورت می گیرد.
کنه های سخت نیز مثل سایر کنه سانان دارای دگردیسی ساده بوده و در تمام مراحل زندگی پس از جنینی خونخوار هستند. این کنه ها دارای یک مرحله لاروی با سه جفت پا و فقط یک مرحله نمفی مشخص هستند و در هر مرحله یک خونخواری انجام می دهند؛ بنابراین در چرخه زندگی خود اکثراً دارای دو پوست اندازی و سه خون خوراکی هستند. کنه های ماده فقط یک بار تخم ریزی کرده و پس از آن از بین می روند.
کنه های سفت به دلیل داشتن بزاق سمی و گزش طولانی قادر به ایجاد فلج در میزبان هستند به خصوص اگر کنه در مسیر اعصاب مرکزی در ستون فقرات یا گردن متصل باشد که در این صورت باعث انحراف گردن و فلج بخش هایی از بدن خواند شد. در این حالت فلج کنه ای گفته می شود. گاهی فلج به اندامهای مجاور منتشر می شود که به آن فلج بالارونده گفته می شود. در صورت انتشار فلج به قلب عوارض خطرناک قلبی و حتی مرگ ایجاد می شود.
از نظر انتقال بیماری کنه های سخت ناقل چندین بیماری به انسان هستند که مهمترین آنها شامل بیماری لایم است. از بیماریهای ویروسی منقله می توان به بیماری جنگلی کیاسانور، تب هموراژیک کنگو کریمه، تب کنه ای کلرادو و آنسفالیتهای منتقله به وسیله کنه اشاره کرد. بیماری تولارمی و تب Q نیز ممکن است توسط کنه ها منتقل شوند.
wiki: کنه های سفت