کنوانسیون
/konvAnsiyon/
فرهنگ فارسی
قرارداد، عهدنامه
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
کنوانسیون ( به فرانسوی: Convention internationale ) ( به انگلیسی: Convention ) یا مقاوله نامه نوعی معاهده است ( مانند کنوانسیون ژنو و مقاوله نامهٔ منع کار اجباری ) که با هدف تدوین قواعد حقوقی و مهمِ مابین کشورهای مختلف تنظیم و بسته می شود.
... [مشاهده متن کامل]
کنوانسیون یک نوع از اقسام چهارگانه معاهده های بین المللی به شمار می رود که بین چند کشور به امضاء می رسد تا دربارهٔ یک یا چند موضوع مقرراتی را بین خود تنظیم و اجرا کنند. معاهده عبارت است از یک توافق کتبی که به وسیلهٔ آن دو یا چند دولت یا سازمان بین المللی رابطه ای بین خود در قلمرو حقوق بین الملل ایجاد می کنند. یا در صدد ایجاد آن هستند. در تعریف دیگر گفته می شود معاهده بین المللی به هر اسمی خوانده شود عبارت از قراردادی است که بین تابعین حقوق بین الملل به منظور تولید بعضی آثار حقوقی منعقد می شود. دو مفهوم یاد شده از معاهده بین المللی ناظر به معنای عام و وسیع معاهده است. اما معاهده در معنای خاص به قسمی که در کنوانسیون وین ۱۹۶۹ آمده عبارت است از توافق بین دولت ها، به شمول حقوق بین الدول است که به صورت کتبی منعقد گردیده است، با قطع نظر از اینکه در یک یا چند سند تنظیم شده باشد. در این تعریف معاهده اعم از موافقت نامه است. هر معاهده خود یک توافق نامه هم می باشد اما عکس قضیه صادق نیست.
طبق ماده ۱۹ اساسنامه سازمان بین المللی کار، دولت های عضو موظف شده اند که ظرف مدت یک سال و یا نهایتا ۱۸ ماه مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار را برای تصویب در نظام حقوقی شان، به مرجع صلاحیتدار یعنی قوهٔ مقننه ابلاغ نمایند. با این حال، تصویب یا عدم تصویب مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار توسط دولت ها به نوعی جزء صلاحیت های اختیاری قوه مقننه محسوب می شود و کشورها الزامی جهت تصویب آنها نخواهند داشت.
کنوانسیون های پیوسته شدهٔ ایران
کشور ایران از مجموعه مقاوله نامه هایی که توسط سازمان بین المللی کار صادر شده است، تنها به تعدادی از آنها پیوسته است که مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار در حقوق ایران عبارتند از:
مقاوله نامهٔ تعطیل هفتگی در صنعت؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱
مقاوله نامهٔ رفتار بین کارگران داخلی و خارجی؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱
مقاوله نامهٔ کار اجباری؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۳۶
مقاوله نامهٔ حمایت از دستمزد؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱
مقاوله نامهٔ تساوی پرداخت؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱
مقاوله نامهٔ منع مجازات های کیفری کارگران؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۳۸
مقاوله نامهٔ منع کار اجباری؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۳۷
مقاوله نامهٔ تعطیل هفتگی در تجارت و ادارات؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۴۶
مقاوله نامهٔ اسناد هویت دریانوردان؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۴۵
مقاوله نامهٔ تبعیض در اشتغال و حرفه؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۴۳
مقاوله نامهٔ سیاست در اشتغال؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱
مقاوله نامهٔ کنوانسیون بدترین شکل های کار کودکان؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۸۰
مقاوله نامهٔ توسعه منابع انسانی ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۸۵
... [مشاهده متن کامل]
کنوانسیون یک نوع از اقسام چهارگانه معاهده های بین المللی به شمار می رود که بین چند کشور به امضاء می رسد تا دربارهٔ یک یا چند موضوع مقرراتی را بین خود تنظیم و اجرا کنند. معاهده عبارت است از یک توافق کتبی که به وسیلهٔ آن دو یا چند دولت یا سازمان بین المللی رابطه ای بین خود در قلمرو حقوق بین الملل ایجاد می کنند. یا در صدد ایجاد آن هستند. در تعریف دیگر گفته می شود معاهده بین المللی به هر اسمی خوانده شود عبارت از قراردادی است که بین تابعین حقوق بین الملل به منظور تولید بعضی آثار حقوقی منعقد می شود. دو مفهوم یاد شده از معاهده بین المللی ناظر به معنای عام و وسیع معاهده است. اما معاهده در معنای خاص به قسمی که در کنوانسیون وین ۱۹۶۹ آمده عبارت است از توافق بین دولت ها، به شمول حقوق بین الدول است که به صورت کتبی منعقد گردیده است، با قطع نظر از اینکه در یک یا چند سند تنظیم شده باشد. در این تعریف معاهده اعم از موافقت نامه است. هر معاهده خود یک توافق نامه هم می باشد اما عکس قضیه صادق نیست.
طبق ماده ۱۹ اساسنامه سازمان بین المللی کار، دولت های عضو موظف شده اند که ظرف مدت یک سال و یا نهایتا ۱۸ ماه مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار را برای تصویب در نظام حقوقی شان، به مرجع صلاحیتدار یعنی قوهٔ مقننه ابلاغ نمایند. با این حال، تصویب یا عدم تصویب مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار توسط دولت ها به نوعی جزء صلاحیت های اختیاری قوه مقننه محسوب می شود و کشورها الزامی جهت تصویب آنها نخواهند داشت.
کنوانسیون های پیوسته شدهٔ ایران
کشور ایران از مجموعه مقاوله نامه هایی که توسط سازمان بین المللی کار صادر شده است، تنها به تعدادی از آنها پیوسته است که مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار در حقوق ایران عبارتند از:
مقاوله نامهٔ تعطیل هفتگی در صنعت؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱
مقاوله نامهٔ رفتار بین کارگران داخلی و خارجی؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱
مقاوله نامهٔ کار اجباری؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۳۶
مقاوله نامهٔ حمایت از دستمزد؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱
مقاوله نامهٔ تساوی پرداخت؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱
مقاوله نامهٔ منع مجازات های کیفری کارگران؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۳۸
مقاوله نامهٔ منع کار اجباری؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۳۷
مقاوله نامهٔ تعطیل هفتگی در تجارت و ادارات؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۴۶
مقاوله نامهٔ اسناد هویت دریانوردان؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۴۵
مقاوله نامهٔ تبعیض در اشتغال و حرفه؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۴۳
مقاوله نامهٔ سیاست در اشتغال؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۵۱
مقاوله نامهٔ کنوانسیون بدترین شکل های کار کودکان؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۸۰
مقاوله نامهٔ توسعه منابع انسانی ؛ تاریخ الحاق در سال ۱۳۸۵
پیمان نامه بین المللی که نوعی تداعی کننده یک سازمان حقوقی است.
ظاهرش عهد نامه ولی در باطن ظلم نامه
قرارداد ، عهدنامه ، پیمان بین چند کشور
پیمان نامه
پیمان، عهدنامه، قرارداد
ما چند نوع قرارداد داریم
و یکی از انها، قرارداد بین دولتی است.
به قراداد بین دولتی ، قراداد بین المللی هم میگویند
اصطلاح انگلیسی ان کنوانسیون است.
و اصطلاح بومی ان قرارداد بین المللی،
نکته::
قرارداد بین المللی گویاتر از قرارداد بین دولتی است زیرا شمول اولی فراتر از دومی است.
و یکی از انها، قرارداد بین دولتی است.
به قراداد بین دولتی ، قراداد بین المللی هم میگویند
اصطلاح انگلیسی ان کنوانسیون است.
و اصطلاح بومی ان قرارداد بین المللی،
نکته::
قرارداد بین المللی گویاتر از قرارداد بین دولتی است زیرا شمول اولی فراتر از دومی است.
موافقت نام یاعهدنامه میان چند کسور
معاهده
موافقت نامه ها، تعهدنامه ها، مقاوله نامه هایی که بین کشورهای مورد توافق تنظیم و منعقد میگردد.
عهدنامه
قرارداد
پیمان
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٣)