کهانت

[ویکی فقه] کهانت به کسر کاف و به فتح آن فال گویی، و آن عملی است که موجب اطاعت بعض أجنه از فرمان انسان می گردد که از آن به تسخیر جن تعبیر می کنند و قریب به سحر می باشد.
در تعریف کاهن گفته اند: «الکاهن من یتعاطی الخبر عن الکائنات فی مستقبل الزمان» یعنی کاهن کسی است که از وقایع و حوادث آینده خبر دهد.
و نیز گفته اند: «الکاهن من کان له رأی من الجن یأتیه الاخبار»؛ کلمه «رأی» بر وزن غنی یعنی صاحب رأی و تابع.
و این تعریف مشهور می باشد.
حکم کهانت
بالجمله کهانت به اجماع و اتفاق امامیه حرام است.

کِهانَت
خبردادن از آینده و غیب از طریق ارتباط با شیاطین و اَجِنّه. به دسته ای از کاهنان که مکان اشیاء گمشده یا مسروقه را اطلاع می دهند عَرّاف می گویند. در فقه اسلامی، کهانت، حرام است. همین طور است رجوع به کاهن، عمل به گفتۀ او، استناد به قول او، و ترتیب اثردادن به نظر او. اعراب جاهلیت به کهانت اهمیت بسیار می دادند و از «شق» و «سطیح» دو کاهن معروف داستان ها نقل کرده اند.