کوره کوپل

کوره کوپل متداول ترین وسیله ذوب چدن ها است. پس از کوره زمینی مرغوب ترین چدن نسبت به کوره های دیگر از این کوره تهیه می شود. [ ۱]
کوره کوپل در چین در ۴۰۳–۲۲۱ پیش از میلاد برای نخستین بار ساخته و مورد استفاده قرار گرفتند.
بدنه کوره متشکل از استوانه فولادی که درون آن بوسیله یک جداره نسوز پوشانیده شده است. اندازه قطر داخلی این کوره ۴۵ تا ۲۱۵ سانتی متر است که بر حسب ظرفیت و سرعت ذوب آن تغییر می کند سرعت ذوب در این کوره ها بین ۱ تا ۳۰ تن در ساعت متغیر است. کوره کوپل از آن دسته از کوره هایی می باشد که در آن سوخت به طور مستقیم با شارژ در تماس است؛ بنابراین می تواند آنالیز مذاب را تغییر دهد. سوخت این نوع کوره ها بیشتر کک می باشد که امروزه به علت منابع سرشار گاز در ایران کوره های کوپل گازی گردیده اند.
پس از کوره زمینی مرغوب ترین چدن نسبت به کوره های دیگر از این کوره تهیه می شود. در بالای بوتهٔ کوره محفظه ای از هوای فشرده وجود دارد که تویرها به آن ختم می گردند. کوره های مختلف دارای تویرهای ( زنبورک های ) مختلف از یک تا شش عدد می باشند. هر چه ظرفیت کوره بیشتر باشد مقدار هوای دمیده شده و در نتیجه تعداد تویرها بیشتر است. کوره مجهز به چشمی است که بوسیله آن رنگ شعله و در نتیجه حدود حرارت کوره مشخص می شود. در پایین ترین قسمت ورودی دیواره کوره سوراخی جهت خروج بار تعبیه شده که مذاب آماده ریخته گری از آن خارج می شود. بالاتر از دریچه خروج بار؛ دریچهٔ دیگری جهت خروج سرباره تعبیه گردیده است. [ ۲]
کوره کوپل به طور ساده به دو بخش اساسی تقسیم می شود:[ ۳]
• ساختمان اصلی
• بخش های جانبی
• بدنه فلزی
• نسوز
• محل شارژ
• ورودی هوا
• خروجی مذاب
• محل توزین شارژ تصفیه گازهای خروجی
• پیش گرم هوا ریل شارژ
کوره کوپل دارای مکانیسم عملکرد ساده ای بوده و بیشتر برای ذوب قراضه های چدنی استفاده می شود. همچنین نحوه کار این کوره با کوره بلند شباهت زیادی دارد با این تفاوت که کوره بلند برای احیای سنگ معدن آهن استفاده می شود. این نوع کوره ذوب در اندازه های متنوع و با قدرت ذوب بین ۱۰۰ تا چند ده تن چدن وجود دارد.