کوس خوردن

لغت نامه دهخدا

کوس خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) صدمه و آفت رسیدن از چیزی. ( آنندراج ). کوس یافتن. صدمه دیدن. تنه خوردن :
ز ناگه برون اندرافتاد طوس
تو گفتی ز پیل دمان خورد کوس.
فردوسی ( از آنندراج ).
از پیت کوس خورده کوه ثبیر
وز تکت کاج خورده باد شمال.
مسعودسعد ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
ز آسیب بلات کوس خوردیم
ز تیر غمت جگر بخستیم.
سیدحسن غزنوی ( از یادداشت ایضاً ).
نه از آسیب قضا کوس خوری
نه به اشکال فلک درمانی.
انوری ( از یادداشت ایضاً )
و رجوع به کوس و کوس یافتن شود.

فرهنگ فارسی

صدمه و آفت رسیدن از چیزی . صدم دیدن

پیشنهاد کاربران

بپرس