ز ره دامنش را بزد بر کمر
پیاده برآمد بر آن کوه سر.
فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 4 ص 893 ).
چنین گفت کین کوه سر، خان ماست بباید کنون خویشتن کرد راست.
فردوسی ( ایضاً ص 897 ).
سپیده چو برزد سر از کوه سرپدید آمد از دور رخشان سپر.
فردوسی ( ایضاً ج 8ص 2595 ).
سواران پیاده به زرین کمراز ایشان درخشنده شد کوه سر.
فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 3 حاشیه ص 800 ).
کوه سر. [ س َ ] ( اِخ ) دهی از بخش قصرقند که در شهرستان چاه بهار واقع است و 250 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).