کوچه باغی. [ چ َ / چ ِ ] ( ص نسبی مرکب ) منسوب به کوچه باغ. ( فرهنگ فارسی معین ). || آوازی که داش مشدیها و جاهلها خوانند و آن یکی از گوشه های دستگاه شور است. ( فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) منسوب به کوچه باغ . یا آواز کوچه باغی . آوازی که داش مشدیها و جاهلها خوانند و آن یکی از گوشه های دستگاه شور است .
فرهنگ عمید
۱. = کوچه باغ ۲. [مجاز] ویژگی هر نوع آواز جاهل مآبانه. ۳. (اسم ) (موسیقی ) گوشه ای در آواز دشتی از متعلقات دستگاه شور.
