گلندوک

لغت نامه دهخدا

گلندوک. [ گ َ ل َ دُ وَ ] ( اِخ ) گل هم دورودک. دهی است جزء دهستان لواسان کوچک بخش افجه شهرستان تهران ، واقع در باختر متصل به بنجارکلا، مرکز بخش افجه ، سر راه فرعی ناران به لشکرک. هوای آن سرد و دارای 309 تن سکنه است. آب آن از قنات و رودخانه کندرود ومحصول آن غلات ، بنشن ، مختصر میوه ، اشجار و مختصر عسل و شغل اهالی زراعت است. بهداری ، طبیب ، پرستار، آبله کوب سیار و یک دبستان نیز دارد. مقبره ای به نام بدیعبهائی در این ده است که میگویند نامه آور بهاء بوده و به دستور ناصرالدین شاه به قتل رسیده و در این محل مدفون شده و فعلاً زیارتگاه بهائیان محسوب است. راه فرعی ماشین رو دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1 ).

فرهنگ فارسی

پیشنهاد کاربران

بپرس