گنج دار

لغت نامه دهخدا

گنجدار. [ گ َ ] ( نف مرکب ) خزینه دار. ( شعوری ج 2 ص 2972 ). خزانه دار. ( ناظم الاطباء ). || صاحب گنج. متمول. غنی :
همه کدخدایند مزدور کیست
همه گنج دارند گنجور کیست ؟
فردوسی.
سر گنجداران پر از بیم گشت
ستمکاره را دل به دو نیم گشت.
فردوسی.
گنجداران فزون ز حد شمار
گنج بر گنج ساختند نثار.
نظامی.

گنجدار. [گ َ ] ( اِ مرکب ) نام نوایی و صوتی است از موسیقی. ( برهان ) ( آنندراج ) ( جهانگیری ) ( شعوری ج 2 ص 297 ). این بیت را از منوچهری دامغانی شاهد آورده اند :
دو گوشت همیشه سوی گنجدار
دو چشمت همیشه سوی اهوران.
«فرهنگ نظام » ولی این بیت در دیوان چ کازیمیرسکی ( ص 100 ) و چ دبیرسیاقی ( ص 62 ) بدین صورت آمده و اصح است :
دو گوشت همیشه سوی گنج گاو
دو چشمت همیشه سوی احوران.
( حاشیه برهان قاطع چ معین ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - دارند. گنجخداوند خزانه ۲ - نگاهبان گنج حافظ خزینه .

فرهنگ عمید

دارندۀ گنج، دارای گنج، نگهبان گنج.

پیشنهاد کاربران

بپرس