گوبینو

لغت نامه دهخدا

گوبینو. [ گ ُ ن ُ ] ( اِخ ) کنت ژزف آرتور دُ... سیاستمدار و نویسنده ٔفرانسوی که در 1816 م. در ویل دآوری متولد شد. وی از آغاز جوانی وارد سیاست شد. در سال 1851 م. به سمت دبیری هیئت اعزامی فرانسه در برن و سپس در هانور برگزیده شد. از سال 1854 تا 1858 م. دبیر سفارت و از سال 1862 تا 1864 وزیر مختار فرانسه در ایران شد. وی کتابهای بسیاری نوشته است از جمله : سه سال در آسیا ( 1859 )، مذاهب و عقاید فلسفی در آسیای میانه ( 1865 )، رساله ای درباره خطوط میخی ( 1864 )، بررسی درباره عدم تساوی نژادهای بشر که مباحث آن در علمای پیرو تفوق نژادی آلمان مؤثر واقع شده است ( 1854 )، تاریخ ایران ( 1869 ). گوبینو در سال 1882 م. در تورن درگذشت.

پیشنهاد کاربران

بپرس