گویل
لغت نامه دهخدا
گویل. [ گ ُ ] ( اِخ ) دهی است از بخش سنجابی شهرستان کرمانشاهان. واقع در 10هزارگزی جنوب خاوری کوزران و 3هزارگزی جنوب راه فرعی سنجابی محلی به کرمانشاه. دشت و هوای آن سردسیر و سکنه آن 140 تن است. آب آن از چاه تأمین میشود. محصول آن غلات ، حبوب ، دیم و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد و درتابستان اتومبیل رو است. زمستان گله داران حدود گرمسیر به ذهاب میروند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
پیشنهاد کاربران
گِویل در گویش دشتی همان لجن، گل و لای مخلوط با اب راکد.
خواسته ی دل