یتیم دار

لغت نامه دهخدا

یتیم دار. [ ی َ ] ( نف مرکب ) دارنده ٔیتیم. زنی شوی مرده و دارای کودکان خردسال. مؤتم.

فرهنگ فارسی

( صفت ) دارند. یتیم

پیشنهاد کاربران

بپرس