بر راغشان نیستان وغیش
یله شیر هر سو ز اندازه بیش.
اسدی.
- شیر یله ؛ شیر آزاد و رهاشده : منم آن پیل ژیان و منم آن شیر یله
نام من بهرام گور و کنیتم بوجبله.
( منسوب به بهرام گور ).
بدو داد یک دست از آن لشکرش که شیر یله نامدی هم برش.
دقیقی.
بدان گاه شیر یله سیر بودغلام از بر و شیر در زیر بود.
فردوسی.
همان گیل مردم چو شیر یله ابا طوق زرین و مشکین کله.
فردوسی.
که من زین سرافراز شیر یله سوی پهلوان آمدم با گله.
فردوسی.
نتوان جست خلافش به سلاح و به سپاه زانکه نندیشد شیر یله از یشک گراز.
فرخی.
چنین هریکی همچو شیر یله همی رفت وشد تا به شهر کله.
اسدی.
- هزبر یله ؛ شیر یله. شیر آزاد و رهاکرده شده : که آمد به نزدیک او کاکله
ابا لشکری چون هزبر یله.
فردوسی.
- هیون یله ؛ جانور رهاشده و آزاد. شتر جماز رهاکرده : شترمرغ دیدند جایی گله
دوان هریکی چون هیونی یله.
فردوسی.
- یله آمدن ؛ فروآمدن و پایین آمدن. ( ناظم الاطباء ).- یله گردیدن ( گشتن ) ؛ آزاد گذاشته شدن. رها شدن. آزاد گردیدن. رها گشتن :
که گوری پدید آمد اندر گله
چو دیوی که از بند گردد یله.
اسدی.
- || از دست شدن. ( یادداشت مؤلف ) : همی آمد افزونی اندر گله
بدان سان که گشتی شمارش یله.
شمسی ( یوسف و زلیخا ).
- || خوابیدن و افتادن. ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ) : همی اسب بر اسب خوردی ز گرد
هم اسب اوفتادی هم از اسب مرد
چو دو پاره کوه از زلزله
خورد بر هم و هر دو گردد یله.
رضاقلیخان هدایت.
- یله ماندن ؛ بر جای ماندن : لبت خامش و جان به چندین گله بیشتر بخوانید ...