یهویاقیم

دانشنامه آزاد فارسی

یَهویاقیم ( ـ ح ۵۹۸پ م)(Jehoiakim)
(در عبری به معنای «خداوند (یهوه) برقرار می کند») در کتاب مقدس، پادشاه یهودا(ح ۶۰۹ـ۵۹۸پ م)، پسر یوشیا. در پی درگذشت یوشیا، پسرش یَهوآحازپادشاه شد. فرعون نِکوه دوماو را سرنگون کرد و الیاقیمپسر دیگر یوشیا را با نام یهویاقیم بر تخت نشاند. مصریان به نشانۀ خراجگذاربودنش او را به این نام خواندند. از ۶۰۵پ م، پس از شکست مصر از بابِلی ها، یهویاقیم خراجگذار نبوکدنصّرشد، اما سه سال بعد شورش کرد. زمانی که نبوکدنصّر بیت المقدس (اورشلیم) را در ۵۹۸پ م محاصره کرد، یهویاقیم درگذشت. پسرش، یهویاکینجانشین او شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس