یونجه زرد

یونجه زرد، اکلیل الملک یا شاه افسر با نام علمی ( به انگلیسی: Melilotus officinalis ) گونه ای از بُنشَن ( بقولات ) است به رنگ کاه یا زرد مایل به سفید که درون دانه آن زرد است. این گیاه با وجود تخلخلی که دارد تا اندازه ای سخت است. یونجه زرد بومی اوراسیا است و امروزه در آمریکای شمالی، آفریقا و استرالیا هم کشت می شود. در ایران در چراگاه ها و کوهستان ها به ویژه در سبلان می روید. [ ۳]
نام های دیگر آن عبارتند از: شبدر شیرین، اکلیل الملک، بسنگ، بسیه، شاه بسه، ناخنک، یونجه زرد، گیاه قیصر.
این گیاه به صورت یکساله یا دوساله کشت می شود و ارتفاع آن بیش از یک متر می شود. مقاومت نوع گل زرد آن به خشکی بیشتر است، اندام های کوچک تری دارد و بوی خیلی خوبی دارد و خوش خوراک است.
گل های یونجه زرد دارای خواص تشنّج، مرهم سینه، قبض کننده و ضد عفونی کننده است. بوی ادرار را از بین برده، تراوش آن را زیاد می کند، مجاری ادرار را ضد عفونی می کند و در اسهال خونی، ورم روده و روماتیسم نیز مصرف می شود. این گیاه چون مسکن و خواب آور است آن را در تحریکات عصبی، انواع درد عصب، سرفه های عصبی و گاز روده ها استعمال می کنند و نیز برای درمان زکام نایژه ها و ورم عقب حلق مصرف می کنند. برای درمان ورم ملتحمهٔ چشم خوب است. سی تا چهل گرم آن را در یک لیتر آب باید جوشاند و مصرف کرد.

یونجه زرد (سرده). یونجه زرد، اکلیل الملک ( نام علمی: Melilotus ) نام یک سرده از تیره باقلاییان است.
• یونجه بخارا Melilotus albus
• یونجه زرد Melilotus officinalis
• یونجه زرد هندی Melilotus indicus
• Melilotus altissimus
• Melilotus dentatus
• Melilotus elegans
• Melilotus hirsutus
• Melilotus infestus
• Melilotus italicus
• Melilotus macrocarpus
• Melilotus messanensis
• Melilotus neapolitanus
• Melilotus polonicus
• Melilotus segetalis
• Melilotus serratifolius
• Melilotus speciosus
• Melilotus suaveolens
• Melilotus sulcatus
• Melilotus tauricus
• Melilotus wolgicus

یونجۀ زرد (Melilotus officinalis)
(یا: اکلیل الملک) گیاهی علفی دوساله با نام علمی Melilotus officinalis، به طول ۲۰ تا ۸۰ سانتی متر از تیرۀ پروانه آسایانکه در غالب دشت ها، کنار جاده ها و اماکن سایه دار، مخصوصاً اگر جنس زمین آهکی باشد به حالت خودرو می روید. گل هایش به رنگ زرد و معطر است. برای علوفه و پوشش زمین کاشته می شود. قسمت مورد استفادۀ این گیاه سرشاخه های گل دار آن است که دارای اثرات آرام کننده، مدر و هضم کننده، اثر ضد انعقاد خون (مقدار کم کومادین دارد) می باشد. در خیلی از نقاط ایران می روید.