یک جانشینی یا آبادی نشینی سبکی از زندگی است که در آن، مردم یک محل، تمامی سال را در یک محل یا آبادی بگذرانند و کوچ نشینی نکنند. یک جانشینی عکس حالت کوچ نشینی است. [ ۱]
به یک جانشینی اجباری ایلات و عشایر اصطلاحاً تَخته قاپو گفته می شود. در طول تاریخ بسیاری از پادشاهان جهان برای کنترل بهتر مناطق زیر دست خود بسیاری از مردم کوچ نشین را اجباراً وادار به زندگی یک جانشینی می کردند و آن ها را در روستاهای تازه ای اسکان می دادند.
در آغاز زمانی که اقتصاد برپایه گردآوری خوراک و صید و شکار قرار داشت، انسان ها بر روی زمین در حال حرکت و کوچ بودند. اقوام شکارگر و گردآورندگان آذوقه اغلب جایگاه ثابتی نداشتند و همواره در پی صید و شکار و گردآوری آذوقه که معمولاً از ریشه گیاهان خوردنی و میوه های جنگلی تشکیل می شد، از سرزمینی به سرزمین دیگر کوچ می کردند. اوضاع و احوال طبیعی در اغلب مناطق چنان بود که تشکیل هر گونه اقامتگاه بزرگ و دائمی را غیرممکن می ساخت.
آشنا شدن انسان به امور کشاورزی و بار آوردن آذوقه و یافتن سرزمین های مستعد، اندک اندک او را از صورت صحرانشینی و بیابان گردی به یکجانشینی و تشکیل سکونتگاه های دائمی و دهکده های پایدار هدایت کرد. از اینرو زندگی انسان بر روی زمین به دو گونه صحرانشینی و یکجانشینی پدیدار شده است لیکن میان این دو شکل زندگی حالت یا مرحله دیگری نیز وجود دارد که آن را نیمه کوچندگی یا نیمه یکجانشینی می توان نامید. نیمه کوچندگی نوعی سکونت دوگانه ییلاق - قشلاقی است و انسان ها با این شیوه زندگی نیمی از سال را در دشت ها و نیمی دیگر را در کوهستانها می گذرانند و شاید بتوان این نوع زندگی را دو جانشینی یا سکونت دوگانه نیز اطلاق کرد.
به اعتقاد رالف لینتون ( Ralph Linton ) مؤلف کتاب معروف شیر تمدن در عصر نوسنگی یا حدود ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد در بسیاری از سرزمین ها از جمله منطقه آسیای جنوب غربی زندگی ده نشینی برقرار بوده و عموم قبایل مختلف با یک نوع الگوی کلی و متشابه به زندگی خود ادامه می دادند. بنابر پژوهش باستان شناسان قدیمی ترین دهکده های جهان که تاکنون به وسیله حفاران پیدا شده، در خاورمیانه واقع است. دو روستا در قلعه جرمو و تپه سربین واقع در ایران و عراق امروزی نشان می دهد که یکجانشینی با تشکیل اجتماعات روستایی دست کم در ۱۰۰۰۰ سال پیش و حدود دو هزار سال قبل از آن در اطراف شیراز آغاز شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه یک جانشینی اجباری ایلات و عشایر اصطلاحاً تَخته قاپو گفته می شود. در طول تاریخ بسیاری از پادشاهان جهان برای کنترل بهتر مناطق زیر دست خود بسیاری از مردم کوچ نشین را اجباراً وادار به زندگی یک جانشینی می کردند و آن ها را در روستاهای تازه ای اسکان می دادند.
در آغاز زمانی که اقتصاد برپایه گردآوری خوراک و صید و شکار قرار داشت، انسان ها بر روی زمین در حال حرکت و کوچ بودند. اقوام شکارگر و گردآورندگان آذوقه اغلب جایگاه ثابتی نداشتند و همواره در پی صید و شکار و گردآوری آذوقه که معمولاً از ریشه گیاهان خوردنی و میوه های جنگلی تشکیل می شد، از سرزمینی به سرزمین دیگر کوچ می کردند. اوضاع و احوال طبیعی در اغلب مناطق چنان بود که تشکیل هر گونه اقامتگاه بزرگ و دائمی را غیرممکن می ساخت.
آشنا شدن انسان به امور کشاورزی و بار آوردن آذوقه و یافتن سرزمین های مستعد، اندک اندک او را از صورت صحرانشینی و بیابان گردی به یکجانشینی و تشکیل سکونتگاه های دائمی و دهکده های پایدار هدایت کرد. از اینرو زندگی انسان بر روی زمین به دو گونه صحرانشینی و یکجانشینی پدیدار شده است لیکن میان این دو شکل زندگی حالت یا مرحله دیگری نیز وجود دارد که آن را نیمه کوچندگی یا نیمه یکجانشینی می توان نامید. نیمه کوچندگی نوعی سکونت دوگانه ییلاق - قشلاقی است و انسان ها با این شیوه زندگی نیمی از سال را در دشت ها و نیمی دیگر را در کوهستانها می گذرانند و شاید بتوان این نوع زندگی را دو جانشینی یا سکونت دوگانه نیز اطلاق کرد.
به اعتقاد رالف لینتون ( Ralph Linton ) مؤلف کتاب معروف شیر تمدن در عصر نوسنگی یا حدود ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد در بسیاری از سرزمین ها از جمله منطقه آسیای جنوب غربی زندگی ده نشینی برقرار بوده و عموم قبایل مختلف با یک نوع الگوی کلی و متشابه به زندگی خود ادامه می دادند. بنابر پژوهش باستان شناسان قدیمی ترین دهکده های جهان که تاکنون به وسیله حفاران پیدا شده، در خاورمیانه واقع است. دو روستا در قلعه جرمو و تپه سربین واقع در ایران و عراق امروزی نشان می دهد که یکجانشینی با تشکیل اجتماعات روستایی دست کم در ۱۰۰۰۰ سال پیش و حدود دو هزار سال قبل از آن در اطراف شیراز آغاز شده است.
wiki: یک جانشینی