آشنایی با مفاهیم فلسفی

هستی مطلق مفهومی فلسفی و مذهبی است که به موجودی اشاره باویژگی‌های زیر اشاره دارد:

• وجود مطلق: هستی مطلق به طور مستقل از هر علت یا شرط خارجی وجود دارد. این موجود خود-ایجاد و خودکفا است.
• ضرورت: هستی مطلق  به تنهایی و تاکیدا وجود داشته و وجود آن به هیچ چیز دیگری بستگی ندارد.
• کمال: هستی مطلق  از همه جهات کامل است، از جمله قدرت، دانش، نیکوکاری و زیبایی.
• یگانگی: تنها یک هستی مطلق می‌تواند وجود داشته باشد. اگر موجودات مطلق متعددی وجود داشتند، کمال یکدیگر را محدود می‌کردند.

مفهوم هستی مطلق در سنت‌های فلسفی و مذهبی مختلف به شکل زیر بوده است:

• خداباوری: در ادیان توحیدی مانند مسیحیت، اسلام و یهودیت، هستی مطلق به عنوان خدا شناخته می‌شود. خدا آفریننده و نگهدارنده جهان هستی تلقی می‌شود و تمام صفات هستی مطلق را دارا است.
• فلسفه مابعدالطبیعه: در مابعدالطبیعه، مفهوم هستی مطلق اغلب در رابطه با ماهیت واقعیت و وجود علت نخستین مورد بحث قرار می‌گیرد. فیلسوفان در مورد اینکه آیا وجود هستی مطلق برای توضیح وجود جهان و تجربیات ما ضروری است یا خیر، بحث کرده‌اند.
• جهان‌شناسی: در جهان‌شناسی، مفهوم  هستی مطلق گاه در زمینه پیدایش و سرنوشت نهایی جهان مورد توجه قرار می‌گیرد. برخی نظریه‌های کیهان‌شناسی وجود علت نخستین یا علت بی‌علتی را فرض می‌کنند که جهان را آغاز کرده است.

"زیبایی مطلق" ( absolute beauty ) به زیبایی شناسی اشاره دارد که فراتر از سلایق فردی و فرهنگی است، "خیر مطلق" ( absolute good ) به ایده ای از خوبی اشاره دارد که فراتر از هرگونه شرایط و موقعیت است، و "وحدت مطلق" ( absolute oneness ) به ایده ای از یگانگی و همبستگی کلی اشاره دارد که فراتر از تفاوت ها و تقسیم بندی ها است.