آتش کرکوی سرود. آتش کَرَکوی، سرود
شعری شش هجایی بازمانده از اواخر عهد ساسانی یا اوایل دورۀ اسلامی، برپایۀ یکی از روایت های حماسی کهن. داستان پدیدآمدن آتش کرکوی/کرکویه و ساختن سرود آن در داستان گرشاسب از شاهنامۀ ابوالمؤید بلخی آمده بود و مؤلف گمنام تاریخ سیستان آن را از شاهنامه نقل کرده است. به روایت این کتاب، کرکویه دراصل پرستشگاه ویژه و عبادتگاه گرشاسب بود. آتشگاه را بعدها کیخسرو و رستم پس از پیروزی بر افراسیاب و جادوی او برآوردند تا در نیرو و روشنایی ایزدی که گرشاسب در آن نهاده بود سهیم شوند. کیخسرو و رستم به پای دژ افراسیاب رسیدند و به منجنیق آتش انداختند و آن دژ سوخت و افراسیاب از آن جا گریخت و دیگر کسان سوختند و دژ ویران شد. پس، کیخسرو شارستان و آتشگاه کرکوی را در آن جا ساخت.
شعری شش هجایی بازمانده از اواخر عهد ساسانی یا اوایل دورۀ اسلامی، برپایۀ یکی از روایت های حماسی کهن. داستان پدیدآمدن آتش کرکوی/کرکویه و ساختن سرود آن در داستان گرشاسب از شاهنامۀ ابوالمؤید بلخی آمده بود و مؤلف گمنام تاریخ سیستان آن را از شاهنامه نقل کرده است. به روایت این کتاب، کرکویه دراصل پرستشگاه ویژه و عبادتگاه گرشاسب بود. آتشگاه را بعدها کیخسرو و رستم پس از پیروزی بر افراسیاب و جادوی او برآوردند تا در نیرو و روشنایی ایزدی که گرشاسب در آن نهاده بود سهیم شوند. کیخسرو و رستم به پای دژ افراسیاب رسیدند و به منجنیق آتش انداختند و آن دژ سوخت و افراسیاب از آن جا گریخت و دیگر کسان سوختند و دژ ویران شد. پس، کیخسرو شارستان و آتشگاه کرکوی را در آن جا ساخت.
wikijoo: آتش_کرکوی،_سرود