اذان الدب

لغت نامه دهخدا

( آذان الدب ) آذان الدب. [ نُدْ دُب ب ] ( ع اِ مرکب ) اُذُن الدب. گیاهی است که عرب آن را بوصیر خواند. ( قاموس ). و بیونانی آن راقُلومُس گویند و بعضی فارسی آن را خرگوش گفته اند.

فرهنگ فارسی

( آذان الدب ) ( اسم ) ۱- گل شیپوری ایتالیایی ۲ - گل ماهور .
گیاهی است که عرب آنرا بوصیر خواند

پیشنهاد کاربران

بپرس