املی هاشم

[ویکی نور] آملی هاشم. آیت الله حاج میرزا هاشم آملی در سال 1322 هجری قمری در لاریجان آمل دیده به جهان گشود. تحصیلات مقدماتی را در آمل از جناب ثقة الاسلام آقا شیخ احمد آملی و حجت الاسلام آقا سید تاج فرا گرفت. در آستانۀ سال 1335 هجری قمری، که سیزده بهار از عمر شریف ایشان گذشته بود، به تشویق و ترغیب یکی از بستگان، زادگاه خود را به عزم تحصیل در تهران ترک گفت. در بدو ورود به تهران مورد توجه مرحوم مدرس که آن زمان متولی مدرسۀ عالی سپهسالار (مدرسۀ عالی شهید مطهری) بود واقع گردید.
در اقامت ده سالۀ خود در این مرکز علمی، پس از فراگیری شرح لمعه و قوانین، توانست، سطوح عالی را از اساتید برجستۀ وقت فرا گیرد. در فلسفه و اشارات و اسفار و الهیات در حوزۀ درس مرحوم میرزا طاهر تنکابنی و میرزا ید الله نظرپاک، و در دروس دیگر از محضر مرحوم میرزا محمد رضا فقیه لاریجانی و سید محمد تنکابنی و حجت الاسلام آقا شیخ حسین آملی و حاج شیخ علی لواسانی و میرزا عبدالله غروی بهره های وافر برد.
در سال 1345 هجری قمری، برای تکمیل معلومات رهسپار حوزۀ علمیّۀ قم شد. در همین ایام با استقرار مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حایری یزدی حوزۀ علمیّۀ قم جان تازه ای به خود گرفته بود. ایشان با اشتیاق خاصی در حوزۀ درس اساتید برجستۀ قم حاضر شده و از خرمن دانش آن بزرگواران خوشه های علمی فراوانی چید. آیت الله میرزا هاشم آملی در مدت اقامت در قم توانستند، از محضر درس آیات عظام، حایری یزدی، حجت، یثربی، کاشانی و شاه آبادی بهره مند گردند.
در سال 1351 هجری قمری، بعد از سپری شدن اقامت 5 ساله و تحصیل و تدریس مداوم در حوزۀ علمیّۀ قم، با اخذ درجۀ اجتهاد از آیت الله حائری یزدی و آیت الله حجت، جهت ادامۀ تحصیل و درک محضر اساتید نجف، به آن دیار هجرت کرده و در جوار مولای متقیان امیر مؤمنان علی علیه السلام اقامت گزیدند.
این دوره از حیات علمی معظم له تأثیر فراوانی در شکل گیری درجات معنوی و روحانی ایشان داشت. آیت الله آملی در دورۀ اقامت 30 سالۀ خود در حوزۀ بزرگ نجف توانست از محفل درس آیات عظام حاج میرزا حسین نائینی، حاج شیخ ضیاء الدین عراقی و حاج سید ابوالحسن اصفهانی استفاده برده و به مراتب عالی تری از تقوا و دانش دست یابد.