اپلس

آپلس. آپِلِس (قرن ۴پ م)(Apelles)
نقاش یونانی. از مشهورترین هنرمندان روزگار باستان بود. از آثارش نمونه ای باقی نمانده، ولی از قرار معلوم واقع نمایی فوق العادۀ نقاشی هایش تحسین برانگیز بوده اند. نقاش دربار فیلیپ دوم مقدونیبود، و با همان سِمت در دستگاه پسرش، اسکندر_مقدونی نیز به خدمت ادامه داد و جز او هیچ نقاش دیگری اجازۀ تک چهره سازی از اسکندر را نداشت. آپلس در کارگاه هنری پامفیلوس(شکوفایی ح ۳۹۰ـ۳۵۰پ م) در سیکیون، نزدیک کورنت، نقاشی آموخت که از مراکز عمدۀ نقاشی یونان بود. از ویژگی های کارش، ترکیب بندی ماهرانه، واقع گراییحیرت انگیز، توانایی القای فضای سه بعدی بر روی سطح دوبعدی، و مهارت در سایه روشن، درخور ذکرند. پلینی، تاریخ نگار و دانشور رومی، در گزارشی دربارۀ نقاشیِ آپلس با نام اسکندر آذرخش را چون شمشیری در دست به جولان درمی آورد، چنین گفته است: واقعاً گویا دست اسکندر از پردۀ نقاشی بیرون جسته است. در نقاشی دیگر آپلس با نامالهۀ زیبایی از دریا برمی آید، ونوسدر حالی تصویر شده، که از آب بیرون آمده، و درحال پیچاندن موی خیس خود و فروچکاندن آب از آن است. این اثر برای وقف به معبد آیسکولاپیوسدر جزیرۀ کوسکشیده شده بود. بعدها امپراتور اوگوستوس آن را خرید و به رم برد. آپلس رساله ای دربارۀ هنر نقاشی نوشت که آن نیز معدوم شده است. نکتۀ جالبِ مذکور در این رساله که از چیره دستی آپلس حکایت دارد، این است که او در خلق آثارش فقط چهار رنگ به کار می برده است: سفید، زرد، قرمز، و سیاه.