آبادانی فرهاد. آبادانی، فرهاد (اردکان ۱۳۰۰ـ اصفهان ۱۳۵۹ش)
زبان شناس، مصحح و پژوهشگر ایرانی. در ۱۳۲۶ش، در رشتۀ باستان شناسی و در ۱۳۲۸ش، در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران دانشنامۀ لیسانس گرفت. با ادامۀ تحصیل در دانشگاه بمبئی در زبان های پیش از اسلام دانشنامۀ دکتری دریافت کرد. در ۱۳۳۷ش، در بازگشت به ایران، چندی در موزۀ ایران باستان کار کرد. در ۱۳۴۰ش، به عنوان دانشیار دانشکدۀ ادبیات دانشگاه اصفهان شروع به تدریس کرد و در ۱۳۴۹ش، به مرتبۀ استادی رسید و سال ها رئیس گروه آموزشی زبان شناسی و زبان های باستانی بود. از بنیادگذاران اصلی انجمن زردشتیان اصفهان به شمار می رفت و تا پایان عمر ریاست آن را به عهده داشت. مقالات بسیاری از او به چاپ رسیده است. از آثارش: ترجمۀ اندرزنامۀ بزرگمهر حکیم؛ درخت آسوریک، که چندسالی در مدرسۀ السنۀ شرقی سرجمشید جی جی وابسته به دانشگاه بمبئی تدریس می شد؛ تصحیحتذکرۀ نتایج الافکار، محمد قدرت الله گوپاموی.
زبان شناس، مصحح و پژوهشگر ایرانی. در ۱۳۲۶ش، در رشتۀ باستان شناسی و در ۱۳۲۸ش، در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران دانشنامۀ لیسانس گرفت. با ادامۀ تحصیل در دانشگاه بمبئی در زبان های پیش از اسلام دانشنامۀ دکتری دریافت کرد. در ۱۳۳۷ش، در بازگشت به ایران، چندی در موزۀ ایران باستان کار کرد. در ۱۳۴۰ش، به عنوان دانشیار دانشکدۀ ادبیات دانشگاه اصفهان شروع به تدریس کرد و در ۱۳۴۹ش، به مرتبۀ استادی رسید و سال ها رئیس گروه آموزشی زبان شناسی و زبان های باستانی بود. از بنیادگذاران اصلی انجمن زردشتیان اصفهان به شمار می رفت و تا پایان عمر ریاست آن را به عهده داشت. مقالات بسیاری از او به چاپ رسیده است. از آثارش: ترجمۀ اندرزنامۀ بزرگمهر حکیم؛ درخت آسوریک، که چندسالی در مدرسۀ السنۀ شرقی سرجمشید جی جی وابسته به دانشگاه بمبئی تدریس می شد؛ تصحیحتذکرۀ نتایج الافکار، محمد قدرت الله گوپاموی.