ابن اهدل بدرالدین ابومحمد حسین بن عبدالرحمان

[ویکی فقه] اِبْن ِ اَهْدَل ، ابومحمد، یا ابوعلی حسین بن عبدالرحمان بن محمد ملقب به بدرالدین و معروف به ابن اهدل از سادات حسینی (ح ۷۷۹- ۸۵۵ق /۱۳۷۷-۱۴۵۱م )، فقیه ، متکلم ، محدّث و مورخ اشعری - شافعی یمنی بود.
سخاوی در الضوء الّلامع
سخاوی ، الضوء اللامع ، ج۳، ص۱۴۵، قاهره ، ۱۳۵۴ق /۱۹۳۵م .
ابومحمد در قحزیه واقع در غرب الحقه از شهرهای یمن که عمری
سخاوی ، الضوء اللامع ،ص۶۴، قاهره ، ۱۳۵۴ق /۱۹۳۵م .
ابن اهدل در زادگاه خویش مقدمات علوم را فراگرفت و حافظ قرآن شد. سپس برای ادامه تحصیل در ۷۹۵ یا ۷۹۶ق به شهر مراوغه رفت و در آن جا از علی بن آدم زیلعی فقه آموخت و کتاب الحاوی را نیز در آن شهر فراگرفت و به مطالعه کتب فقهی پرداخت و در ۷۹۸ق به شهر ابیات حسین بازگشت و در آن جا نیزاز محمد بن ابراهیم حرضی و نورالدین علی بن ابی بکر ازرق فقه آموخت و در شمار خاصان ازرق درآمد و از او بسیار حدیث شنید و اجازه فتوا یافت و نیز در این شهر نزد محمد بن نورالدین موزعی به فراگیری دانش پرداخت . سپس به زبید رفت و در آن جا رساله قشیریّه را نزد ابن رداد قرائت کرد؛ و کتاب اللطائف ابن عطاءالله را نزد علی بن عمر قرشی استماع نمود و کتاب اللّمع فی اصول الفقه را از قاضی جمال الدین عبدالله بن محمد ناشری فراگرفت .
مقام علمی
...