ابن بابویه محمد بن علی قمی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابن بابِوِیه ْ، محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی ، ملقب به شیخ صدوق (ح ۳۰۵-۳۸۱ق /ح ۹۱۷-۹۹۱م )، محدث و فقیه بزرگ شیعه امامیه ، شیخ طوسی در اسانید الاستبصار
محمد در سنین کودکى فراگیرى دانش دینى را نزد پدر آغاز کرد و تحصیلات ابتدایى و رشد اولیه او در علوم، در شهر قم، که آن روز، محضر دانشمندان و محدثان بود، به انجام رسید.با جدیت تمام و سعى پیگیر به فراگیرى علم و معرفت همت گماشت. روزى نمى گذشت که بر اندوخته هاى علمى او افزوده نگردد. عمده مطالب را از پدر خود على بن بابویه آموخت و افزون بر آن در مجالس و محافل درسى بزرگان علم و ادب حاضر مى شد.پس از آن که به مرتبه بالایى از تحصیل رسید براى درک محضر اساتید بزرگ و حدیث شناسان آن دوران سفرهاى علمى خود را آغاز کرد و شاید بتوان گفت: یکى از عوامل موثر در موفقیت وى اساتید بسیار زیادى است که دیده و از خرمن علوم آن ها خوشه ها برگرفته است. از همین رو نمى توان به طور کامل اساتید او را شمارش کرد. دانشمند محقق شیخ عبدالرحیم ربانی شیرازی رحمةالله در پیش گفتار کتاب شریف معانی الاخبار که شرح زندگانى وى را نگاشته، ۲۵۲ تن از اساتید صدوق را نام برده است.
معانى الاخبار، ص۳۷.
ابن بابویه که در قم در خاندانی اهل دانش پرورش یافته بود و در خردسالی از محضر مشایخ آن شهر استفاده کرد، دیری نپایید که استعداد او در فراگیری علم زبان زد محافل علمی قم گردید.
ابن بابویه ، محمد، ج۱، ص۵۰۳، کمال الدین و تمام النعمة، به کوشش علی اکبر غفاری ، تهران ، ۱۳۹۰ق .
...

پیشنهاد کاربران

بپرس