ابن باذش ابوالحسن علی بن احمد انصاری غرناطی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ باذِش ، ابوالحسن علی بن احمد بن خلف محمد انصاری غرناطی (شوال ۴۴۴-۱۳ محرم ۵۳۸ق /۱۰۵۳-۱۳ نوامبر ۱۱۳۳م )، ادیب ، لغت شناس ، قاری ، راوی ، محدث و نحوی جیانی الاصل است.
ریشه کلمه باذش مبهم است . ابن ابار
ابن ابار محمد، المعجم فی اصحاب القاضی الامام علی الصدفی ، ج۱، ص ۲۸۶، قاهره ، ۱۳۷۸ق /۱۹۵۸م .
ابوالحسن و پسرش هر دو به «ابن باذش » شهرت یافته اند، از این رو در منابع متأخر برای تمییز آنان از یکدیگر پدر را «ابن باذش اول » و پسر را «ابن باذش ثانی » خوانده اند.
خوانساری محمدباقر، روضات الجنات ، ج۱، ص۲۶۰، تهران ، ۱۳۸۲ق .
ابوالحسن به خصوص نزد ابوعلی غسانی و همچنین نزد استادان دیگری از جمله ابوعلی صدفی ، عبدالحق بن عَطیّه در زمینه ادب و لغت و نحو درس خوانده و از آنان روایت کرده است . علاوه بر این از محضر استادان بسیاری چون ابوبکر محمد بن هشام مصحفی ، ابوخالد عبدالله ابی زمنین ، ابوعبدالله بن عبدالرحیم ، یحیی بن ابراهیم اللواتی ، محمد بن سابق صقلی ، ابوبکر مرادی ، ابوالاصبغ بن سهل و ابوالقاسم نعم خلف ابن محمد بن یحیی انصاری سود برده
ابن بشکوال خلف ، کتاب الصلة، ج۲، ص۴۲۵، قاهره ، ۱۹۶۶م .
...

پیشنهاد کاربران

بپرس