ابن بطریق ابوزکریا شمس الدین یحیی بن حسن اسدی حلی

[ویکی فقه] اِبْن بِطْریق، ابوحسین، یا ابوزکریا شمس الدین یحیی بن حسن بن حسین بن علی بن محمد بن بطریق اسدی حلی (۵۲۳ -۶۰۰ق /۱۱۲۹- ۱۲۰۴م)، محدث، فقیه ، ادیب و متکلم امامی می باشد.
یحیی بن حسن بن حسین بن علی بن محمد بن بطریق، در سال ۵۲۳ هـ . ق. در شهر حله عراق پا به عرصه وجود نهاد.
ریاض العلماء، ج۵، ص ۳۵۴.
یحیی بن بطریق، تحصیلات خود را نزد استادان ماهر شهر حله، با یادگیری خواندن و نوشتن آغاز کرد و به خاطر علاقه فراوان به ادبیات، نویسندگی و شعر، به فراگیری لغت، ادبیات عرب و فنون نظم و نثر روی آورد. وی این مرحله از دانش اندوزی را با موفقیت کامل به پایان رساند. او تحصیلات عالی خود را در رشته های مختلف علوم اسلامی به ویژه فقه، اصول، کلام، حدیث، تفسیر و رجال نزد دانشمندان، فقیهان و محدثان آن شهر ادامه داد. فقه و کلام را بر مذهب امامیه نزد سدیدالدین محمود حمصی فراگرفت.
مجلسی محمدباقر، بحارالانوار، ج۱، مدخل، ص۱۴۹، بیروت، ۱۴۰۳ق /۱۹۸۳م.
ابن بطریق در نظر عالمان و فقیهان دارای موقعیت و جایگاه ویژه ای است. آنان با عبارات و اوصاف گوناگون از او به بزرگی یاد کرده اند. نویسندگان «اعیان الشیعه» و «أمل الآمل» و دیگران او را دانشمندی بزرگ، محدثی پژوهشگر، مورد اعتماد و راستگو معرفی کرده اند.
اعیان الشیعه، ج۱۰، ص ۲۸۹.
...