ابن حَجَر عَسْقلانی، احمد (قاهره ۷۷۳ـ ۸۵۲ق)
مفتی شافعی و قاضی القضات مصر. به عسقلان، شهری در فلسطین، منسوب است. حافظه ای فوق العاده داشت، چندان که در نوجوانی قرآن و برخی کتاب های فقهی و ادبی را از بَر بود. در علوم قرآنی، فقه، حدیث، کلام، رجال، تاریخ و ادبیات تبحر داشت و شعر نیز می سرود. برای یادگیری حدیث به شهرهای مختلف مانند اسکندریه، شام و یمن سفر کرد. در حدیث و رجال چنان آوازه یافت که او را «حافظ عصر» می خواندند. نزد استادانی مانند زین الدین کرد عراقی، سراج بلقینی، ابن جماعه و ابن مطرز درس خواند. معروف ترین شاگرد او شمس الدین محمد سخاوی است که شرح حال او را گرد آورده است. در مدارس مختلف مصر تدریس می کرد، و در دارالعدل آن جا فتوا می داد. با آن که در ابتدا از پذیرش قضاوت گریزان بود، اما رفته رفته به آن دلبستگی پیدا کرد؛ چندان که هرگاه عزل می شد برای تصدی دوبارۀ منصب قاضی القضاتی به سختی می کوشید. بیش از ۱۵۰ کتاب نوشت که برخی از آن ها در زمان وی دست به دست می شد. از مهم ترین آثارش: بلوغ المرام من ادلّة الاحکام؛ فتح الباری فی شرح صحیح البخاری؛ لسان المیزان؛ إلاصابة فی تمییز اسماءالصحابة؛ الدُّرَرُالکامنة فی اعیان المائة الثامنة؛انباءالغُمُر بابناءالعُمُر.
مفتی شافعی و قاضی القضات مصر. به عسقلان، شهری در فلسطین، منسوب است. حافظه ای فوق العاده داشت، چندان که در نوجوانی قرآن و برخی کتاب های فقهی و ادبی را از بَر بود. در علوم قرآنی، فقه، حدیث، کلام، رجال، تاریخ و ادبیات تبحر داشت و شعر نیز می سرود. برای یادگیری حدیث به شهرهای مختلف مانند اسکندریه، شام و یمن سفر کرد. در حدیث و رجال چنان آوازه یافت که او را «حافظ عصر» می خواندند. نزد استادانی مانند زین الدین کرد عراقی، سراج بلقینی، ابن جماعه و ابن مطرز درس خواند. معروف ترین شاگرد او شمس الدین محمد سخاوی است که شرح حال او را گرد آورده است. در مدارس مختلف مصر تدریس می کرد، و در دارالعدل آن جا فتوا می داد. با آن که در ابتدا از پذیرش قضاوت گریزان بود، اما رفته رفته به آن دلبستگی پیدا کرد؛ چندان که هرگاه عزل می شد برای تصدی دوبارۀ منصب قاضی القضاتی به سختی می کوشید. بیش از ۱۵۰ کتاب نوشت که برخی از آن ها در زمان وی دست به دست می شد. از مهم ترین آثارش: بلوغ المرام من ادلّة الاحکام؛ فتح الباری فی شرح صحیح البخاری؛ لسان المیزان؛ إلاصابة فی تمییز اسماءالصحابة؛ الدُّرَرُالکامنة فی اعیان المائة الثامنة؛انباءالغُمُر بابناءالعُمُر.