ابن حسام قهستانی

[ویکی شیعه] شمس الدین محمد بن حسام الدین معروف به اِبْن حُسام قُهِسْتانی، یا خوسفی ، از شاعران معروف شیعی قرن نهم قمری بود. وی زندگانی را به زراعت می گذرانید. موضوع اشعار وی غالباً حمد خداوند و نعت رسول اکرم(ص) و منقبت علی بن ابی طالب(ع) و فرزندان اوست و در قصاید بسیار به شرح واقعه کربلا، شهادت حسین بن علی(ع)، قساوت دشمنان اهل بیت(ع) و موضوعات مشابه پرداخته است.
وی در حدود ۷۸۲ق در خوسف قهستان که اکنون از نواحی بیرجند است، زاده شد و در همانجا به تحصیل مقدمات علوم پرداخت. به گفته مولانا حسامی واعظ در مزارنامه، پدران وی اهل علم و ارشاد بوده و در آن ناحیه به زهد و تقوا شهرت داشته اند.
از دوران جوانی و چگونگی تحصیلات او اطلاعی در دست نیست. تنها حسامی واعظ گوید که وی نزد امیر سید محمد شیرازی که از دانشمندان آن روزگار بوده است به تحصیل علوم پرداخت و از او « رخصت حدیث » یافت.