ابوعمرو ابن حاجب

[ویکی فقه] اِبْن ِحاجِب ، ابوعمرو جمال الدین عثمان بن عمر (۵۷۰ -۲۶ شوال ۶۴۶ق / ۱۱۷۴-۱۱ فوریه ۱۲۴۹م )، نحوی و فقیه مالکی بود.
خاندان وی احتمالاً از کردان ساکن دونه (قریه ای در همدان ) بودند و نسبت های دوینی و روینی که به وی داده شده ، ظاهراً تصحیف دونی است . پدرش که مردی سپاهی بود به عنوان حاجب در دستگاه امیر عزالدین موسک صلاحی خدمت می کرد.
تولد
ابن حاجب در اسنا، شهری در منطقه صعید مصر ، دیده به جهان گشود.
تحصیلات
او در قاهره به فرا گرفتن قرآن پرداخت و سپس فقه مالکی آموخت . ابن حاجب قرائات هفتگانه را نزد ابوالجود غیاث بن فارس لخمی ، التیسیر و الشاطبیه را نزد شاطبی ، و نیز قرائات مختلف را به طرق المُبهج سبط خیاط (د ۵۴۱ق /۱۱۴۶م ) نزد شهاب غزنوی خواند. او فقه را از ابومنصور ابیاری و همچنین ابوالحسین بن جبیر و شفا را نزد امام شاذلی آموخت . همچنین نزد شاطبی و ابن البناء و ابوالقاسم بوصیری و اسماعیل بن یاسین و دیگران ادب عربی و حدیث فرا گرفت .
چگونگی آموزش او در نحو و استادان وی
...