اجسام کتونی سه ترکیب شیمیایی محلول در آب هستند که محصول بینابینی و فرعی متابولیزم و شکست اسیدهای چرب در بدن محسوب می شوند. تنه های کتونی شکلی قابل انحلال واحدهای اسِتیل در آب هستند که به عنوان منابع انرژی دارای اهمیت هستند. میوکارد قلب و بخش کورتکس کلیه از اسید استواستیک می توانند تغذیه کنند و حتی آن را به گلوکز ترجیح می دهند و در صورت نرسیدن تغذیه به بدن، درصد بالایی از سوخت مغز توسط اجسام کتونی آماده می گردد. این سه ماده اِندوژن ( تولید شونده درون بدن ) استون، اسید استواستیک و اسید بتا هیدروکسی بوتیریک هستند که البته اسید بتاهیدروکسی بوتیریک در بیان دقیق تر، یک اسید کربوکسیلیک است تا یک کِتون. [ ۱] [ ۲]
تنه های کتونی می توانند در بدن به عنوان سوخت مورد استفاده قرار گیرند. قلب از گونه ای اسیدچرب تغذیه می کند و مغز اگر با کمبود گلوکز مواجه گردد شروع به مصرف اجسام کتونی می کند. [ ۳] [ ۴]
اگزالواستات شروع کنندهٔ چرخهٔ کربس یا چرخهٔ اسیدسیتریک، توسط آنزیم پیرووات کربوکسیلاز از پیرووات که محصول گلیکولیز ( قندکافت ) است تشکیل می شود سپس در چرخهٔ کربس با واحدهای استیل - کوآ حاصل از تجزیهٔ اسیدهای چرب، ترکیب شده و بدین ترتیب واحدهای استیل کوآنزیمA دچار اکسایش می شوند. هنگامی که مواد غذایی به بدن نرسند ( کربوهیدرات و چربی ) به جای آن اگزالواستات برای تشکیل گلوکز مصرف شده و با استیل کوآنزیمA ترکیب می شود. در این شرایط استیل کوآنزیمA در میتوکندری شروع به ساخت اسید بتاهیدروکسی بوتیریک، اسید استواستیک و استون یا همان اجسام کتونی می کند. [ ۵]
اگر اجسام کتونی در خون و ادرار افزایش یابد می گوییم بیمار دچار کِتوز شده است. شایع ترین کتوز معروف به کتوز دیابتی در بیماران دیابتی نوع اول است. کبد در نبود انسولین و هنگامی که قادر به جذب گلوکز و تولید اگزالواستات نیست شروع به تولید مقادیر فراوانی از اجسام کتونی می کند. اجسام کتونی اسیدهای قوی با پی هاش پایین هستند و پیامد بروز کتوز در بیمار، اسیدوز است ( کاهش PH در بدن ) که موجب آسیب به بافتهای بدن به ویژه سامانه عصبی مرکزی می گردد. در ادامهٔ آن، آنزیم فسفوفروکتوکیناز مهار می شود و با توجه به نقش آن در مسیر قندکافت ( گلیکولیز ) برای یاخته ها ( سلول ها ) خطرناک است. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتنه های کتونی می توانند در بدن به عنوان سوخت مورد استفاده قرار گیرند. قلب از گونه ای اسیدچرب تغذیه می کند و مغز اگر با کمبود گلوکز مواجه گردد شروع به مصرف اجسام کتونی می کند. [ ۳] [ ۴]
اگزالواستات شروع کنندهٔ چرخهٔ کربس یا چرخهٔ اسیدسیتریک، توسط آنزیم پیرووات کربوکسیلاز از پیرووات که محصول گلیکولیز ( قندکافت ) است تشکیل می شود سپس در چرخهٔ کربس با واحدهای استیل - کوآ حاصل از تجزیهٔ اسیدهای چرب، ترکیب شده و بدین ترتیب واحدهای استیل کوآنزیمA دچار اکسایش می شوند. هنگامی که مواد غذایی به بدن نرسند ( کربوهیدرات و چربی ) به جای آن اگزالواستات برای تشکیل گلوکز مصرف شده و با استیل کوآنزیمA ترکیب می شود. در این شرایط استیل کوآنزیمA در میتوکندری شروع به ساخت اسید بتاهیدروکسی بوتیریک، اسید استواستیک و استون یا همان اجسام کتونی می کند. [ ۵]
اگر اجسام کتونی در خون و ادرار افزایش یابد می گوییم بیمار دچار کِتوز شده است. شایع ترین کتوز معروف به کتوز دیابتی در بیماران دیابتی نوع اول است. کبد در نبود انسولین و هنگامی که قادر به جذب گلوکز و تولید اگزالواستات نیست شروع به تولید مقادیر فراوانی از اجسام کتونی می کند. اجسام کتونی اسیدهای قوی با پی هاش پایین هستند و پیامد بروز کتوز در بیمار، اسیدوز است ( کاهش PH در بدن ) که موجب آسیب به بافتهای بدن به ویژه سامانه عصبی مرکزی می گردد. در ادامهٔ آن، آنزیم فسفوفروکتوکیناز مهار می شود و با توجه به نقش آن در مسیر قندکافت ( گلیکولیز ) برای یاخته ها ( سلول ها ) خطرناک است. [ ۶]
wiki: اجسام کتونی