احتباء

[ویکی فقه] احتباء به بالا بردن دو ساق پا و جمع کردن آن ها با دو دست یا پارچه ای در سینه و به سینه چسبانیدن گفته می شود. احکام آن در باب های طهارت و حج آمده است.
بر زن مستحاضه واجب است بعد از وضو و غسل برای نماز- به قدر امکان- از خروج خون جلوگیری کند که یکی از راه های آن، احتباء می باشد.
کراهت احتباء در مسجد الحرام
نشستن به صورت احتباء در حال احرام و در مسجد الحرام مکروه است.

[ویکی حج] احتباء نشستن با شیوه جمع کردن ران و زانوها به سوی شکم به وسیله دست ها، دستار یا لباس است که این حالت نشستن در بین اعراب پیش از اسلام رواج داشته است. علمای امامیه برخلاف اهل سنت، احتباء در حال احرام یا در مسجدالحرام و همچنین اقعاء در نماز را مکروه می دانند.
واژه «احتباء» از ریشه «ح ب و» و این ریشه به معنای نزدیک شدن و حرکت به حالت چهار دست وپا است. احتباء به معنای جمع کردن پشت و ساق های پا به وسیله لباس است. در اصطلاح فقهی احتباء نوعی نشستن است بدین گونه که فرد زانوهایش را به سمت شکم جمع کند و پیراهن یا پارچه ای پشت، شکم و پاهایش را در برگیرد. این کار در وضعی خاص حرام یا مکروه شمرده می شود.
واژه های «اِقعاء»، «قُرْفُصاء» و «احتیاک» از واژه های مرتبط با همین موضوعند. واژه شناسان و فقیهان معانی گوناگون برای اقعاء بیان کرده اند؛ از جمله نوعی احتباء که دست ها به جای این که روی ساق های پا قرار گیرند، بر زمین تکیه می کنند. معنای دیگرش این است که شخص به گونه ای بنشیند که باسن هایش بر روی زمین قرار گیرد و به پشت تکیه زند. برخی نیز اقعاء را قرار دادن انگشتان پا بر زمین و نشیمنگاه بر پشت پاشنه پا می دانند. قرفصاء نیز نوعی از احتباء است که به جای استفاده از پارچه، دست ها روی ساق ها قفل و تکیه گاه می شوند.