ادبیات دوره ویکتوریا ( به انگلیسی: Victorian literature ) به آثار ادبی گفته می شود که در دوره پادشاهی ملکه ویکتوریا ( ۱۸۳۷–۱۹۰۱ ) خلق شده اند. در واقع، دوره ویکتوریا پل و گذری از نویسندگان دوره رومانتیک به ادبیات متفاوت قرن بیستم است. در قرن نوزدهم رمان به برجسته ترین گونهٔ ادبی در انگلستان تبدیل شد. آثار ادبی و نوشته های این دوره تأثیرات عمده ای بر جنبه های زندگی مردم انگلستان از علم و اقتصاد و پیشرفت تکنولوژی گرفته، تا تحول در نظام طبقاتی و نقش دین در بین مردم گذاشتند. از جمله رمان نویسان مطرح این دوره می توان به چارلز دیکنز، ویلیام تکری، خواهران برونته، جورج الیوت و توماس هاردی اشاره کرد.
دوران رومانتیک که پیش از دوران ویکتوریایی شکل گرفت، دورانی بود برای توصیفات درونی و آزادی بیان ( با استفاده از شعر و نقاشی ) در حالی که در دوران ویکتوریایی مقاله نویسان، رمان نویسان و شاعران در آثار خود وقایع روزانه مردم مثل خطر کار در کارخانه ها، سختی و مشقات طبقه پایین دست جامعه و کیفیت زندگی زنان و کودکان را شرح می دادند. مثال برجسته این امر را می توانید در آثار الیزابت برت براونینگ شاعر معروف و چارلز دیکنز و توماس هاردی که از رمان نویسان مطرح آن دوره بودند به وضوح مشاهده کنید. آثار براونینگ در زمینه کودکان کار باعث شهرت او در جامعه مرد سالار شد، جامعه مرد سالاری که زنان نویسنده اغلب مجبور بودند از نام مستعار مردانه استفاده کنند. چارلز دیکنز در حالی که مشکلات جامعه مثل اختلاف وضعیت مالی مردم را بیان می کرد، از طنز استفاده می نمود و از آرزوهای دست یافتنی صحبت می کرد. توماس هاردی هم از رمان هایش برای زیر سؤال بردن دین و نظام طبقه بندی استفاده می کرد.
شعر و تئاتر هم در دوران ویکتوریایی ارائه شد. رابرت براونینگ و آلفرد لرد تنیسون مشهورترین شاعران ویکتوریایی انگلستان بودند. در زمینه تئاتر تا دهه های پایانی قرن نوزدهم آثار قابل توجهی خلق نشد. از جمله نمایشنامه نویسان برجسته این دوره می توان به گیلبرت و سالیوان، جورج برنارد شاو و اسکار وایلد اشاره نمود.
چارلز دیکنز مشهورترین رمان نویس دوره ویکتوریا است. به دلیل شخصیت پردازی قوی، دیکنز در زمان خود به محبوبیت فوق العاده ای دست پیدا کرد و آثار و نوشته های او از خواندنی ترین آثار جهان می باشد. اولین رمانش یعنی نامه های پیک ویک ( ۳۷–۱۸۳۶ ) را زمانی که ۲۵ سال داشت نوشت و این اثر برای او موفقیتی یک شبه به ارمغان آورد. آثار و نوشته های بعدی او به صورت چشمگیری به فروش رسید. طنزی که در رمان اول خود به کار برده بود باعث فروش و پخش نوشته هایش شد. در اوایل قرن ۱۹ بیشتر رمان ها به صورت سه جلدی به چاپ می رسید. نامه های پیک ویک چارلز دیکنز در ۲۰ قسمت که بیشتر از ۲۰ ماه به طول انجامید از آوریل ۱۸۳۶ تا نوامبر ۱۸۳۷ انتشار یافت که باعث شد این روش چاپ و نشر دوباره احیا شود. تقاضا برای انتشار هر قسمت بالا بود تا عناصر جدید داستان که یا پیچ و تاب داستانی بود یا شخصیت جدید، معرفی شود. این کار برای حفظ علاقهٔ خوانندگان صورت می گرفت. دیکنز نیرومندانه و با سخت کوشی کار می کرد تا نوشته جذاب و سرگرم کننده ای که مردم می خواستند را ایجاد کند و در عین حال نوشته هایش مضمون مشکلات مردم و سختی های طبقه مستضعف و مظلوم را حفظ کند. از مهم ترین آثار او می توان به الیور توئیست ( ۳۹–۱۸۳۷ ) , نیکلاس نیکلبی ( ۳۹–۱۸۳۸ ) , سرود کریسمس ( ۱۸۴۳ ) , دامبی و پسر ( ۱۸۴۸–۱۸۴۶ ) , دیوید کاپرفیلد ( ۵۰–۱۸۴۹ ) , خانه متروک ( ۵۳–۱۸۵۲ ) , دوریت کوچک ( ۱۸۵۷–۱۸۵۵ ) , داستان دو شهر ( ۱۸۵۹ ) , آرزوهای بزرگ ( ۶۱–۱۸۶۰ ) اشاره کرد. گرایش تدریجی در داستان های او به سمت مضامین تیره تر قابل شهود است که نشان دهنده گرایش بسیاری از آثار قرن نوزدهم است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدوران رومانتیک که پیش از دوران ویکتوریایی شکل گرفت، دورانی بود برای توصیفات درونی و آزادی بیان ( با استفاده از شعر و نقاشی ) در حالی که در دوران ویکتوریایی مقاله نویسان، رمان نویسان و شاعران در آثار خود وقایع روزانه مردم مثل خطر کار در کارخانه ها، سختی و مشقات طبقه پایین دست جامعه و کیفیت زندگی زنان و کودکان را شرح می دادند. مثال برجسته این امر را می توانید در آثار الیزابت برت براونینگ شاعر معروف و چارلز دیکنز و توماس هاردی که از رمان نویسان مطرح آن دوره بودند به وضوح مشاهده کنید. آثار براونینگ در زمینه کودکان کار باعث شهرت او در جامعه مرد سالار شد، جامعه مرد سالاری که زنان نویسنده اغلب مجبور بودند از نام مستعار مردانه استفاده کنند. چارلز دیکنز در حالی که مشکلات جامعه مثل اختلاف وضعیت مالی مردم را بیان می کرد، از طنز استفاده می نمود و از آرزوهای دست یافتنی صحبت می کرد. توماس هاردی هم از رمان هایش برای زیر سؤال بردن دین و نظام طبقه بندی استفاده می کرد.
شعر و تئاتر هم در دوران ویکتوریایی ارائه شد. رابرت براونینگ و آلفرد لرد تنیسون مشهورترین شاعران ویکتوریایی انگلستان بودند. در زمینه تئاتر تا دهه های پایانی قرن نوزدهم آثار قابل توجهی خلق نشد. از جمله نمایشنامه نویسان برجسته این دوره می توان به گیلبرت و سالیوان، جورج برنارد شاو و اسکار وایلد اشاره نمود.
چارلز دیکنز مشهورترین رمان نویس دوره ویکتوریا است. به دلیل شخصیت پردازی قوی، دیکنز در زمان خود به محبوبیت فوق العاده ای دست پیدا کرد و آثار و نوشته های او از خواندنی ترین آثار جهان می باشد. اولین رمانش یعنی نامه های پیک ویک ( ۳۷–۱۸۳۶ ) را زمانی که ۲۵ سال داشت نوشت و این اثر برای او موفقیتی یک شبه به ارمغان آورد. آثار و نوشته های بعدی او به صورت چشمگیری به فروش رسید. طنزی که در رمان اول خود به کار برده بود باعث فروش و پخش نوشته هایش شد. در اوایل قرن ۱۹ بیشتر رمان ها به صورت سه جلدی به چاپ می رسید. نامه های پیک ویک چارلز دیکنز در ۲۰ قسمت که بیشتر از ۲۰ ماه به طول انجامید از آوریل ۱۸۳۶ تا نوامبر ۱۸۳۷ انتشار یافت که باعث شد این روش چاپ و نشر دوباره احیا شود. تقاضا برای انتشار هر قسمت بالا بود تا عناصر جدید داستان که یا پیچ و تاب داستانی بود یا شخصیت جدید، معرفی شود. این کار برای حفظ علاقهٔ خوانندگان صورت می گرفت. دیکنز نیرومندانه و با سخت کوشی کار می کرد تا نوشته جذاب و سرگرم کننده ای که مردم می خواستند را ایجاد کند و در عین حال نوشته هایش مضمون مشکلات مردم و سختی های طبقه مستضعف و مظلوم را حفظ کند. از مهم ترین آثار او می توان به الیور توئیست ( ۳۹–۱۸۳۷ ) , نیکلاس نیکلبی ( ۳۹–۱۸۳۸ ) , سرود کریسمس ( ۱۸۴۳ ) , دامبی و پسر ( ۱۸۴۸–۱۸۴۶ ) , دیوید کاپرفیلد ( ۵۰–۱۸۴۹ ) , خانه متروک ( ۵۳–۱۸۵۲ ) , دوریت کوچک ( ۱۸۵۷–۱۸۵۵ ) , داستان دو شهر ( ۱۸۵۹ ) , آرزوهای بزرگ ( ۶۱–۱۸۶۰ ) اشاره کرد. گرایش تدریجی در داستان های او به سمت مضامین تیره تر قابل شهود است که نشان دهنده گرایش بسیاری از آثار قرن نوزدهم است.
wiki: ادبیات ویکتوریایی