ارتش سلوکیان سپاهی متعلق به امپراتوری سلوکی بود، امپراتوری سلوکیان یکی از سرزمین های بیشمار هلنیستی بود که پس از مرگ اسکندر مقدونی ظاهر شد.
مانند سایر ارتش های بزرگ هلنیستی، سپاهیان سلوکی در درجه اول به سبک یونانی - مقدونی می جنگیدند، که بدنه اصلی آنها از فالانژ تشکیل شده بود. فالانژ شکل بزرگ و متراکمی از مردان بود که مجهز به سپرهای کوچک و یک نیزهٔ بلند به نام ساریسا بودند. این شکل از جنگ توسط سپاه مقدونیه در زمان سلطنت فیلیپ دوم مقدونی و پسرش اسکندر مقدونی ایجاد شده بود. در کنار فالانژ، سپاه سلوکی برای تکمیل نیروهای نظامی خود از تعداد زیادی از نیروهای بومی و مزدور استفاده می کردند، زیرا به دلیل فاصله گرفتن از وطن مقدونی خود، حاکمان سلوکی برای تهیه نیروی یونانی دارای محدودیت بودند.
دوری از یونان تأثیر زیادی بر سیستم نظامی سلوکیان می گذاشت، چرا که در درجه اول به تهیه نیروی یونانی به عنوان بخش اصلی ارتش نیازمند بودند. به همین دلیل برای افزایش جمعیت یونانیان در امپراتوری خود، حاکمان سلوکیان شهرک های نظامی ایجاد کردند. دو دوره اصلی در تأسیس شهرک ها وجود داشت، نخست دوره سلوکوس یکم نیکاتور و آنتیوخوس یکم سوتر و سپس دوره آنتیوخوس چهارم اپیفان. به شهرک نشینان نظامی زمین داده می شد، «با توجه به درجه آن ها و خدمات متفاوت که آن ها ارائه می دادند». [ ۱] آنها در مهاجرنشین هایی با اندک نمای شهری مستقر شدند، که در بعضی مقاطع این شهرک ها می توانستند جایگاه یک پولیس را بدست آورند. »[ ۲] برخلاف شهرک نشینان بطلمیوس، که به کلرووچوی معروف بودند، شهرک نشینان سلوکی به نام Katoikoi معروف بودند. مهاجران این سرزمین ها را به عنوان زمین خود حفظ می کردند و در عوض در صورت فراخوان به خدمت در ارتش سلوکی درمی آمدند. اکثر شهرک ها در لیدیا، شمال سوریه، فرات بالا و ماد متمرکز شده بودند. یونانیان در لیدیا، فروگی و سوریه مسلط بودند. [ ۳] به عنوان مثال، آنتیوخوس سوم یونانیان یوبیا، کرت و اتولیا را آورده و آنها را در آنتیوکیا مستقر کرد. [ ۴]
از این شهرک نشینان برای تشکیل دادن واحدهای فالانژ سلوکی و سواره نظام استفاده می شد، از افراد نخبه نظامی آنان نیز در هنگ نگهبانان پادشاهی استفاده می شد. بقیه ارتش سلوکی متشکل از تعداد زیادی از نیروهای بومی و مزدور بود که به عنوان نیروهای کمکی سبک خدمت می کردند. با این حال، در زمان رژه دافنه در سال ۱۶۶ پیش از میلاد، تعداد زیادی از نیروهای بومی غیر یونانی از ارتش آنتیوخوس چهارم حذف شدند. این به احتمال زیاد به دلیل اصلاحات در ارتش بود که توسط آنتیوخوس چهارم انجام شد. [ ۵] در زمان سلطنت وی ، آنتیوخوس چهارم ۱۵ شهر جدید ایجاد کرده بود «و این افزایش تعداد شهرها با افزایش تعداد فالانژها … در دافن بسیار آشکار است که نباید نادیده گرفته بشود». [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمانند سایر ارتش های بزرگ هلنیستی، سپاهیان سلوکی در درجه اول به سبک یونانی - مقدونی می جنگیدند، که بدنه اصلی آنها از فالانژ تشکیل شده بود. فالانژ شکل بزرگ و متراکمی از مردان بود که مجهز به سپرهای کوچک و یک نیزهٔ بلند به نام ساریسا بودند. این شکل از جنگ توسط سپاه مقدونیه در زمان سلطنت فیلیپ دوم مقدونی و پسرش اسکندر مقدونی ایجاد شده بود. در کنار فالانژ، سپاه سلوکی برای تکمیل نیروهای نظامی خود از تعداد زیادی از نیروهای بومی و مزدور استفاده می کردند، زیرا به دلیل فاصله گرفتن از وطن مقدونی خود، حاکمان سلوکی برای تهیه نیروی یونانی دارای محدودیت بودند.
دوری از یونان تأثیر زیادی بر سیستم نظامی سلوکیان می گذاشت، چرا که در درجه اول به تهیه نیروی یونانی به عنوان بخش اصلی ارتش نیازمند بودند. به همین دلیل برای افزایش جمعیت یونانیان در امپراتوری خود، حاکمان سلوکیان شهرک های نظامی ایجاد کردند. دو دوره اصلی در تأسیس شهرک ها وجود داشت، نخست دوره سلوکوس یکم نیکاتور و آنتیوخوس یکم سوتر و سپس دوره آنتیوخوس چهارم اپیفان. به شهرک نشینان نظامی زمین داده می شد، «با توجه به درجه آن ها و خدمات متفاوت که آن ها ارائه می دادند». [ ۱] آنها در مهاجرنشین هایی با اندک نمای شهری مستقر شدند، که در بعضی مقاطع این شهرک ها می توانستند جایگاه یک پولیس را بدست آورند. »[ ۲] برخلاف شهرک نشینان بطلمیوس، که به کلرووچوی معروف بودند، شهرک نشینان سلوکی به نام Katoikoi معروف بودند. مهاجران این سرزمین ها را به عنوان زمین خود حفظ می کردند و در عوض در صورت فراخوان به خدمت در ارتش سلوکی درمی آمدند. اکثر شهرک ها در لیدیا، شمال سوریه، فرات بالا و ماد متمرکز شده بودند. یونانیان در لیدیا، فروگی و سوریه مسلط بودند. [ ۳] به عنوان مثال، آنتیوخوس سوم یونانیان یوبیا، کرت و اتولیا را آورده و آنها را در آنتیوکیا مستقر کرد. [ ۴]
از این شهرک نشینان برای تشکیل دادن واحدهای فالانژ سلوکی و سواره نظام استفاده می شد، از افراد نخبه نظامی آنان نیز در هنگ نگهبانان پادشاهی استفاده می شد. بقیه ارتش سلوکی متشکل از تعداد زیادی از نیروهای بومی و مزدور بود که به عنوان نیروهای کمکی سبک خدمت می کردند. با این حال، در زمان رژه دافنه در سال ۱۶۶ پیش از میلاد، تعداد زیادی از نیروهای بومی غیر یونانی از ارتش آنتیوخوس چهارم حذف شدند. این به احتمال زیاد به دلیل اصلاحات در ارتش بود که توسط آنتیوخوس چهارم انجام شد. [ ۵] در زمان سلطنت وی ، آنتیوخوس چهارم ۱۵ شهر جدید ایجاد کرده بود «و این افزایش تعداد شهرها با افزایش تعداد فالانژها … در دافن بسیار آشکار است که نباید نادیده گرفته بشود». [ ۶]
wiki: ارتش سلوکیان