اردشیر ارژنگ (تهران ۱۳۱۹- تگزاس ۱۳۸۹ش)
مجسمه ساز و نقاش ایرانی.تحصیلات ابتدایی و متوسطه ی خود را در تهران گذراند و سپس برای ادامه ی تحصیل و آموزش نقاشی عازم ایتالیا و در آن جا وارد آکادمی رم شد.
ارژنگ در چهارمین بی ینال تهران (بهار 1343- در کنار هنرمندان شاخصی چون رضا_بانگیز، رویینپاکباز، فرامرز پیلارام، حشمت_جزنی، بیژن_الهی، ژازه_طباطبایی، پرویز کلانتریومرتضی_ممیز)، در نمایشگاه نقاشان ایرانیِ پرورده ی ایتالیا (در انجمن فرهنگی ایران و ایتالیا) و در نمایشگاه گروهی انجمن ایران و امریکا، در نمایشگاه گالری گاندولا (ایتالیا، ونیز) و گالری بورگز (ایتالیا، رم) شرکت کرده است. او در چهارمین بی ینال تهران با مجسمه ی انتظار و برهنه، شرکت کرد و تا حدی به رئالیسم رایج آن روزها وفادار مانده بود که اندکی دفرماسیون را مجاز می دانست. او دو سال بعد در پنجمین بی ینال منطقه ای تهران (تیر 1345- در محل موزه ی مردم شناسی- با حضور هنرمندان برجسته ای چون پیلارام، زنده رودی، معصومه سیحون، چنگیز_شهوق، ژازه طباطبایی، کامران کاتوزیانومرتضی ممیز)، بارلیفی (حکاکی برجسته)را به نام ارواح، که از مس ساخته بود، به نمایش گذاشت. این حکاکی بر روی قطعه ی برنجی که ابعدادی نسبتا بزرگ داشت (۱۹۸× ۴۸ سانتیمتر) شروع تجربه ی نیم برجسته ی او شد و به اجراهای بزرگ روی دیوار شهر انجامید. ارژنگ بعدها بیش تر وقتش را به آموزش هنر اختصاص داد. موضوع عمده ی آثار او پرتره است.
او در دهه های آخر زندگی اش به امریکا مهاجرت کرد.
منابع:
نود سال نوآوری در هنر تجسمی ایران، جواد مجابی؛ پیکره: 1395
مجسمه ساز و نقاش ایرانی.تحصیلات ابتدایی و متوسطه ی خود را در تهران گذراند و سپس برای ادامه ی تحصیل و آموزش نقاشی عازم ایتالیا و در آن جا وارد آکادمی رم شد.
ارژنگ در چهارمین بی ینال تهران (بهار 1343- در کنار هنرمندان شاخصی چون رضا_بانگیز، رویینپاکباز، فرامرز پیلارام، حشمت_جزنی، بیژن_الهی، ژازه_طباطبایی، پرویز کلانتریومرتضی_ممیز)، در نمایشگاه نقاشان ایرانیِ پرورده ی ایتالیا (در انجمن فرهنگی ایران و ایتالیا) و در نمایشگاه گروهی انجمن ایران و امریکا، در نمایشگاه گالری گاندولا (ایتالیا، ونیز) و گالری بورگز (ایتالیا، رم) شرکت کرده است. او در چهارمین بی ینال تهران با مجسمه ی انتظار و برهنه، شرکت کرد و تا حدی به رئالیسم رایج آن روزها وفادار مانده بود که اندکی دفرماسیون را مجاز می دانست. او دو سال بعد در پنجمین بی ینال منطقه ای تهران (تیر 1345- در محل موزه ی مردم شناسی- با حضور هنرمندان برجسته ای چون پیلارام، زنده رودی، معصومه سیحون، چنگیز_شهوق، ژازه طباطبایی، کامران کاتوزیانومرتضی ممیز)، بارلیفی (حکاکی برجسته)را به نام ارواح، که از مس ساخته بود، به نمایش گذاشت. این حکاکی بر روی قطعه ی برنجی که ابعدادی نسبتا بزرگ داشت (۱۹۸× ۴۸ سانتیمتر) شروع تجربه ی نیم برجسته ی او شد و به اجراهای بزرگ روی دیوار شهر انجامید. ارژنگ بعدها بیش تر وقتش را به آموزش هنر اختصاص داد. موضوع عمده ی آثار او پرتره است.
او در دهه های آخر زندگی اش به امریکا مهاجرت کرد.
منابع:
نود سال نوآوری در هنر تجسمی ایران، جواد مجابی؛ پیکره: 1395
wikijoo: اردشیر_ارژنگ