ارضین

لغت نامه دهخدا

ارضین. [ اَ رَ ] ( ع اِ ) ج ِ اَرض ( در حالت نصب و جرّ ).
- ارضین سبع ؛ هفت طبقه زمین.

جمع ارضدرحالت نصب وجر )
( اسم ) جمع : ارض ( درع . در حالت نسبی و جری ) یا زمینها سبع . هفت طبق. زمین .

در باور قدما، هفت طبقۀ زمین.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید