ارنست افرون بورگناینو ( به انگلیسی: Ermes Effron Borgnino ) ( زاده ۲۴ ژانویه ۱۹۱۷ – درگذشته ۸ ژوئیه ۲۰۱۲ ) هنرپیشه کهنه کار سینما و تلویزیون آمریکا که بیش از شش دهه به طور مستمر در سینما و تلویزیون فعالیت داشت.
ارنست بورگناین با نام تولد ارنست افرون بورگناینو در ۲۴ ژانویه ۱۹۱۷ در کامدن ایالت کنتیکت از خانواده ای ایتالیایی تبار زاده شد.
هنگامی که دو ساله بود، والدینش از یکدیگر جدا شدند؛ او نیز به همراه مادرش برای زندگی به ایتالیا سفر کرد. در سال ۱۹۲۳ نام فامیلی وی به بورگناین تغییر یافت.
در سال ۱۹۳۵ به نیروی دریایی آمریکا ملحق شد؛ و در جنگ جهانی دوم حضور یافت. بعد از پایان جنگ در حالی که هیچ شغل مشخصی نداشت با تشویق مادرش به تئاتر گرایش پیدا کرد و دههٔ ۴۰ را با ایفای نقش در تئاترهای مختلفی از جمله هاروی ( ۱۹۴۹، به نقش یک پرستار ) به پایان برد.
او برای اولین بار در سال ۱۹۵۱ جلوی دوربین سینما رفت و در فیلم های سوت در اتون فالز ساخته روبرت زیودماک و اوباش ( نام دیگر: چهره بیادماندنی ) ساخته رابرت پریش نقش کوتاهی ایفا نمود. بی شک اولین دستاورد مهم بورگناین در دنیای سینما حضور در فیلم از اینجا تا ابدیت ( ۱۹۵۳ ) ساخته تحسین برانگیز فرد زینمان است. او در این فیلم به نقش گروهبانی به نام فاتسو که موجبات مرگ ماجیو ( با بازی فرانک سیناترا ) را فراهم می آورد و خود نیز سرانجام توسط رابرت ای لی پرویت ( با بازی مونتگومری کلیفت ) از پای در می آید ایفای نقش می کند
پس از این فیلم حضور در فیلم های جانی گیتار ( نیکلاس ری ) ، ورا کروز ( رابرت آلدریچ ) ، در جستجوی پناهگاه ( نیکلاس ری ) و روز بد در بلک راک ( جان استرجس ) او را به عنوان یکی از موفق ترین بازیگران نقش مکمل دههٔ ۵۰ ثبت می کند.
اما بورگناین با وجود قیافه نافرم خود خواهان حضور پر رنگ تر و حتی نقش اول در فیلم ها بود کاری که در نیمه دههٔ ۵۰ با وجود ستارگان نوظهوری چون مارلون براندو، مونتگومری کلیفت، جیمز دین و چارلتون هستون و ستارگان پا به سن گذاشته ای چون هامفری بوگارت، جیمز استوارت، گری کوپر، کری گرانت و جان وین که هنوز هم بازیگران محبوبی بودند کار بسیار دشواری بود. اما بورگناین با پشتکاری مثال زدنی توانست به این مهم دست یابد.
حضور در فیلم مارتی ( ۱۹۵۵ ساخته دلبرت من ) براساس نمایشنامه از پدی چایفسکی که بی شک خاطره انگیزترین بازی بورگناین در عالم سینما است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفارنست بورگناین با نام تولد ارنست افرون بورگناینو در ۲۴ ژانویه ۱۹۱۷ در کامدن ایالت کنتیکت از خانواده ای ایتالیایی تبار زاده شد.
هنگامی که دو ساله بود، والدینش از یکدیگر جدا شدند؛ او نیز به همراه مادرش برای زندگی به ایتالیا سفر کرد. در سال ۱۹۲۳ نام فامیلی وی به بورگناین تغییر یافت.
در سال ۱۹۳۵ به نیروی دریایی آمریکا ملحق شد؛ و در جنگ جهانی دوم حضور یافت. بعد از پایان جنگ در حالی که هیچ شغل مشخصی نداشت با تشویق مادرش به تئاتر گرایش پیدا کرد و دههٔ ۴۰ را با ایفای نقش در تئاترهای مختلفی از جمله هاروی ( ۱۹۴۹، به نقش یک پرستار ) به پایان برد.
او برای اولین بار در سال ۱۹۵۱ جلوی دوربین سینما رفت و در فیلم های سوت در اتون فالز ساخته روبرت زیودماک و اوباش ( نام دیگر: چهره بیادماندنی ) ساخته رابرت پریش نقش کوتاهی ایفا نمود. بی شک اولین دستاورد مهم بورگناین در دنیای سینما حضور در فیلم از اینجا تا ابدیت ( ۱۹۵۳ ) ساخته تحسین برانگیز فرد زینمان است. او در این فیلم به نقش گروهبانی به نام فاتسو که موجبات مرگ ماجیو ( با بازی فرانک سیناترا ) را فراهم می آورد و خود نیز سرانجام توسط رابرت ای لی پرویت ( با بازی مونتگومری کلیفت ) از پای در می آید ایفای نقش می کند
پس از این فیلم حضور در فیلم های جانی گیتار ( نیکلاس ری ) ، ورا کروز ( رابرت آلدریچ ) ، در جستجوی پناهگاه ( نیکلاس ری ) و روز بد در بلک راک ( جان استرجس ) او را به عنوان یکی از موفق ترین بازیگران نقش مکمل دههٔ ۵۰ ثبت می کند.
اما بورگناین با وجود قیافه نافرم خود خواهان حضور پر رنگ تر و حتی نقش اول در فیلم ها بود کاری که در نیمه دههٔ ۵۰ با وجود ستارگان نوظهوری چون مارلون براندو، مونتگومری کلیفت، جیمز دین و چارلتون هستون و ستارگان پا به سن گذاشته ای چون هامفری بوگارت، جیمز استوارت، گری کوپر، کری گرانت و جان وین که هنوز هم بازیگران محبوبی بودند کار بسیار دشواری بود. اما بورگناین با پشتکاری مثال زدنی توانست به این مهم دست یابد.
حضور در فیلم مارتی ( ۱۹۵۵ ساخته دلبرت من ) براساس نمایشنامه از پدی چایفسکی که بی شک خاطره انگیزترین بازی بورگناین در عالم سینما است.
wiki: ارنست بورگناین