ارنست فرانز هرمان هاپل ( به آلمانی: Ernst Franz Hermann Happel ) ( زادهٔ ۲۹ نوامبر ۱۹۲۵ – درگذشتهٔ ۱۴ نوامبر ۱۹۹۲ ) بازیکن و مربی فوتبال اهل اتریش بود.
قهرمانی در هر دو جام لیگ برتر و جام حذفی کشورهای هلند، بلژیک، آلمان و اتریش و هم چنین دو قهرمانی جام باشگاه های اروپا در سال های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۳ به همراه نایب قهرمانی جام جهانی ۱۹۷۸، او را تبدیل به یکی از برجسته ترین مربیان تاریخ فوتبال کرده است. او نخستین مربی بود که موفق شد با دو تیم متفاوت، قهرمان جام باشگاه های اروپا شود؛ کاری که پس از او تنها پنج مربی ( کارلو آنچلوتی، اوتمار هیتسفلد، ژوزه مورینیو ، یوپ هاینکس و پپ گواردیولا ) موفق به انجام آن شده اند. او هم چنین در کنار ژوزه مورینیو، کارلو آنچلوتی، جووانی تراپاتونی، تومیسلاو ایویچ و اریک گرتس، یکی از شش مربی است که موفق شده اند در حداقل چهار کشور مختلف قهرمان لیگ داخلی بشوند.
در سال ۱۹۳۸، هر بازیکن جوانی که می خواست برای راپید وین بازی کند، می بایست ابتدا در شاخه جوانان هیتلری عضو می شد؛ زیرا اتریش تحت سیطره حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان قرار داشت؛ بنابراین همه بازیکنان جوانان راپید وین به طور خودکار به عضویت شاخه جوانان هیتلری درمی آمدند؛ ارنست گفته است که آن قدر از خواندن سرودها و شعرهای آن ها امتناع ورزیده است تا اینکه او را از آن جا اخراج کرده اند و او نتوانست مجوز لازم برای بازی در این تیم را کسب کند؛ او در سال ۱۹۴۳ مجبور شد جهت انجام سربازی به جبهه شرقی اعزام شود؛ اگرچه او هرگز در عملیاتی شرکت نکرد اما در سال ۱۹۴۵ توسط آمریکایی ها دستگیر شد؛ او در مونیخ از واگن قطار پایین پرید و فرار کرد؛ چند ماه طول کشید تا او راه خود را به وین پیدا کند و بازگردد؛ او با این عذر که از دور، خانهٔ خود را که هنوز پابرجا بوده مشاهده کرده، به طور قاچاقی و غیرقانونی وارد منطقه تحت اشغال شوروی شده بود. بعد از این اتفاق، هاپل پس از گذشت مدتی دوباره مشغول بازی در راپید وین شد. [ ۱]
ارنست هاپل هرگز ازدواج نکرد. یکی از بازیکنان سابق او، بیرجر ینسن، می گوید او کمی تنها بود در حالی که همیشه سیگار و کنیاک او را همراهی می کرد. [ ۲] با این وجود او با دوستان اتریشی خود دیدار می کرد و از ورق بازی، استخر و دارت لذت می برد. [ ۲]
هاپل یک سیگاری قهار بود و در بخش زیادی از زندگی خود، این عادت را ادامه داد؛ او سرانجام در سال ۱۹۹۲ و در سن ۶۶ سالگی، بر اثر سرطان ریه درگذشت. پس از درگذشت او، بزرگترین ورزشگاه وین به ورزشگاه ارنست هاپل تغییر نام داد. چهار روز پس از درگذشت او، اتریش به مصاف آلمان رفت که بازی با نتیجه ۰–۰ مساوی به پایان رسید؛ کلاه هاپل در تمام طول مسابقه روی نیمکت قرار داشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقهرمانی در هر دو جام لیگ برتر و جام حذفی کشورهای هلند، بلژیک، آلمان و اتریش و هم چنین دو قهرمانی جام باشگاه های اروپا در سال های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۳ به همراه نایب قهرمانی جام جهانی ۱۹۷۸، او را تبدیل به یکی از برجسته ترین مربیان تاریخ فوتبال کرده است. او نخستین مربی بود که موفق شد با دو تیم متفاوت، قهرمان جام باشگاه های اروپا شود؛ کاری که پس از او تنها پنج مربی ( کارلو آنچلوتی، اوتمار هیتسفلد، ژوزه مورینیو ، یوپ هاینکس و پپ گواردیولا ) موفق به انجام آن شده اند. او هم چنین در کنار ژوزه مورینیو، کارلو آنچلوتی، جووانی تراپاتونی، تومیسلاو ایویچ و اریک گرتس، یکی از شش مربی است که موفق شده اند در حداقل چهار کشور مختلف قهرمان لیگ داخلی بشوند.
در سال ۱۹۳۸، هر بازیکن جوانی که می خواست برای راپید وین بازی کند، می بایست ابتدا در شاخه جوانان هیتلری عضو می شد؛ زیرا اتریش تحت سیطره حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان قرار داشت؛ بنابراین همه بازیکنان جوانان راپید وین به طور خودکار به عضویت شاخه جوانان هیتلری درمی آمدند؛ ارنست گفته است که آن قدر از خواندن سرودها و شعرهای آن ها امتناع ورزیده است تا اینکه او را از آن جا اخراج کرده اند و او نتوانست مجوز لازم برای بازی در این تیم را کسب کند؛ او در سال ۱۹۴۳ مجبور شد جهت انجام سربازی به جبهه شرقی اعزام شود؛ اگرچه او هرگز در عملیاتی شرکت نکرد اما در سال ۱۹۴۵ توسط آمریکایی ها دستگیر شد؛ او در مونیخ از واگن قطار پایین پرید و فرار کرد؛ چند ماه طول کشید تا او راه خود را به وین پیدا کند و بازگردد؛ او با این عذر که از دور، خانهٔ خود را که هنوز پابرجا بوده مشاهده کرده، به طور قاچاقی و غیرقانونی وارد منطقه تحت اشغال شوروی شده بود. بعد از این اتفاق، هاپل پس از گذشت مدتی دوباره مشغول بازی در راپید وین شد. [ ۱]
ارنست هاپل هرگز ازدواج نکرد. یکی از بازیکنان سابق او، بیرجر ینسن، می گوید او کمی تنها بود در حالی که همیشه سیگار و کنیاک او را همراهی می کرد. [ ۲] با این وجود او با دوستان اتریشی خود دیدار می کرد و از ورق بازی، استخر و دارت لذت می برد. [ ۲]
هاپل یک سیگاری قهار بود و در بخش زیادی از زندگی خود، این عادت را ادامه داد؛ او سرانجام در سال ۱۹۹۲ و در سن ۶۶ سالگی، بر اثر سرطان ریه درگذشت. پس از درگذشت او، بزرگترین ورزشگاه وین به ورزشگاه ارنست هاپل تغییر نام داد. چهار روز پس از درگذشت او، اتریش به مصاف آلمان رفت که بازی با نتیجه ۰–۰ مساوی به پایان رسید؛ کلاه هاپل در تمام طول مسابقه روی نیمکت قرار داشت.
wiki: ارنست هاپل