اروس و تمدن کتابی اثر هربرت مارکوزه ( ۱۹ ژوئیه ۱۸۹۸ – ۲۹ ژوئیه ۱۹۷۹ ) فیلسوف و جامعه شناس آلمانی است. مارکوزه این اثر مشهورش را در اواسط دهه ۱۹۵۰ نوشت. این کتاب، نقدی بر روانکاوی فروید و خوانشی تازه از نظریات وی دربارهٔ فرهنگ و تمدن به شمار می آید. مارکوزه در این اثر در پی تبیین و گسترش محتوای آن دسته از آموزه های فروید است که معطوف به جامعه شناسی و تاریخ در باب انسانند. به نظر مارکوزه برخلاف گفته فروید اساس تمدن نه غریزه ترس از مرگ و سرکوب نیازهای جنسی بلکه غریزه عشق است و انسان ها با عشق ورزی و محبت مدنیت و جامعه را خلق کردند و گسترش دادند. فارسی این اثر به قلم امیر هوشنگ افتخاری راد سال ۱۳۸۹ در نشر چشمه منتشر شده است. [ ۱] چاپ هفتم آن سال ۱۴۰۰ عرضه شده است. [ ۲]
کتاب «اروس و تمدن» موفق شد نقدهای مثبت بسیاری را از سوی ابراهام ادل فیلسوف در کتاب «ملت» و نیز از سوی رابرت ام یانگ، تاریخ شناس علم در مجله نیواستیتمن دریافت کند. روزنامه نیویورک تایمز نیز در بخش نقد کتاب، نقد مفصلی را دربارهٔ همین کتاب به قلم کلاید کلاکهون، انسان شناس به رشته تحریر تحریر درآورد. سوزان سانتاگ نیز در روزنامه کلمبیا دیلی اسپکتیتور مقاله مفصلی دربارهٔ کتاب نوشت. [ ۳] [ ۴] . بحث های متاخر شامل بحث های اچ. ان. توتل[ ۵] آر. جی. هول، [ ۶] و ام. آ برتمان[ ۷] می شوند و راجر کیمبل، منقد هنری آمریکایی نیز دربارهٔ همین کتاب در ماهنامه ادبی آمریکایی نیوکریترین به طور تفصیلی مطلبی را به چاپ رساند. [ ۸] ابراهام در کتاب خود با تمایز قائل شدن بین این که چه بخشی از گنجایش تمدن سرکوبگر که بر دوش رانه های اساسی است توسط نیازهای حیاتی ضروری شده و بخشی که در خدمت منافع سلطه است و به دلیل پیشرفت علم در جهان مدرن غیرضروری شده به مارکوزه اعتبار می دهد و پیشنهادهایی مبنی بر این که چه تغییراتی در نگرش های فرهنگی به کاهش چشم اندازهای سرکوبگرانه منجر می شود، ارائه می کند. [ ۹]
رابرت ام یانگ نیز در نقد خود کتاب «اروس و تمدن» را کتابی پراهمیت و صادق و به همان نسبت جدی، پیچیده و گیرا خوانده و دربارهٔ آن نوشته «نتیجه گیری مارکوزه دربارهٔ «سرکوب مازاد» فروید را به یک مارکس اروتیک شده تبدیل کرده است. او با انتقاد قانع کننده ای از نئوفرویدی هایی چون فروم، هورنی و سالیوان به مارکوزه اعتبار می بخشد و اگر چه معتقد است هم آن ها و هم مارکوزه ایدئولوژی را با واقعیت اشتباه گرفته اند و گستره فیزیولوژی را به حداقل رسانده اند با این حال از این دیدگاه مارکوزه که «تمایز بین دسته و مقوله های روان شناختی و سیاسی به واسطه شرایط انسان در عصر حاضر منسوخ گشته»[ ۱۰] استقبال می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکتاب «اروس و تمدن» موفق شد نقدهای مثبت بسیاری را از سوی ابراهام ادل فیلسوف در کتاب «ملت» و نیز از سوی رابرت ام یانگ، تاریخ شناس علم در مجله نیواستیتمن دریافت کند. روزنامه نیویورک تایمز نیز در بخش نقد کتاب، نقد مفصلی را دربارهٔ همین کتاب به قلم کلاید کلاکهون، انسان شناس به رشته تحریر تحریر درآورد. سوزان سانتاگ نیز در روزنامه کلمبیا دیلی اسپکتیتور مقاله مفصلی دربارهٔ کتاب نوشت. [ ۳] [ ۴] . بحث های متاخر شامل بحث های اچ. ان. توتل[ ۵] آر. جی. هول، [ ۶] و ام. آ برتمان[ ۷] می شوند و راجر کیمبل، منقد هنری آمریکایی نیز دربارهٔ همین کتاب در ماهنامه ادبی آمریکایی نیوکریترین به طور تفصیلی مطلبی را به چاپ رساند. [ ۸] ابراهام در کتاب خود با تمایز قائل شدن بین این که چه بخشی از گنجایش تمدن سرکوبگر که بر دوش رانه های اساسی است توسط نیازهای حیاتی ضروری شده و بخشی که در خدمت منافع سلطه است و به دلیل پیشرفت علم در جهان مدرن غیرضروری شده به مارکوزه اعتبار می دهد و پیشنهادهایی مبنی بر این که چه تغییراتی در نگرش های فرهنگی به کاهش چشم اندازهای سرکوبگرانه منجر می شود، ارائه می کند. [ ۹]
رابرت ام یانگ نیز در نقد خود کتاب «اروس و تمدن» را کتابی پراهمیت و صادق و به همان نسبت جدی، پیچیده و گیرا خوانده و دربارهٔ آن نوشته «نتیجه گیری مارکوزه دربارهٔ «سرکوب مازاد» فروید را به یک مارکس اروتیک شده تبدیل کرده است. او با انتقاد قانع کننده ای از نئوفرویدی هایی چون فروم، هورنی و سالیوان به مارکوزه اعتبار می بخشد و اگر چه معتقد است هم آن ها و هم مارکوزه ایدئولوژی را با واقعیت اشتباه گرفته اند و گستره فیزیولوژی را به حداقل رسانده اند با این حال از این دیدگاه مارکوزه که «تمایز بین دسته و مقوله های روان شناختی و سیاسی به واسطه شرایط انسان در عصر حاضر منسوخ گشته»[ ۱۰] استقبال می کند.
wiki: اروس و تمدن