ارکون

لغت نامه دهخدا

ارکون. [ اَ ] ( از یونانی ، اِ ) بیونانی حاکم و افسر اعلی. ( آنندراج ). رجوع به ارخون و ارکئون و ارکنت شود.

ارکون. [ اُ ] ( ع ص ، اِ ) کشاورز بزرگ. ( منتهی الأرب ): ارکون القریة؛ مهتر ده. ( مهذب الاسماء ).

ارکون. [ اَ ] ( اِخ ) حصنی منیع به اندلس از اعمال شنتمریه . و یاقوت گوید تا زمان وی در دست مسلمانان بوده است. ( معجم البلدان ).

( صفت اسم ) ۱ - رئیس و مهتر و قاضی بزرگ . ۲ - مطلق نصرانی و مسیحی ارکاون ارکووئ ن ارکئون .
کشاورز بزرگ

۱. دهقان، کشاورز بزرگ.
۲. رئیس و پیشوا.
۳. قاضی بزرگ.
۴. مهتر ترسایان، پیشوای مسیحی.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید