استان نئوکن یکی از استان های ۲۳ گانه آرژانتین، واقع در غرب کشور و شمال منطقه پاتاگونیا می باشد.
میسیونس از شمال با استان مندوسا، از جنوب شرق با استان ریو نگرو، از شمال شرق با استان لا پامپا و از غرب با شیلی مرز مشترک دارد.
• مرکز: نئوکن
• مساحت: ۹۴۰۷۸ کیلومترمربع
• جمعیت: ۴۷۴۱۵۵ ( تا ۲۰۰۱ )
• فرماندار: خورخه ساپاگ
استان نئوکن نام خود را از رودی به همین نام می گیرد. نئوکن در زبان بومی «ماپودون گون» به معنای کوران دار ( در معرض جریان هوا ) می باشد.
تا پیش از اواخر سدهٔ ۱۷ و ورود اسپانیایی ها به آمریکای جنوبی، استانی که امروزه نئوکن نام دارد زیستگاه بومیان «په ئو ئنچه» بود. پس از ورود اسپانیایی ها، کشیشی به نام نیکولاس ماسکاردی یک هیئت تبلیغی وابسته به ژزوئیت ها در منطقه تأسیس کرد. اما مهم ترین سیاح را باید فرانسیسکو مورنو دانست. او که بارها به پاتاگونیا سفر کرده بود در سال ۱۸۷۵ به دریاچه نائوئل ئوآپی رسید. در سال ۱۸۷۹ اسپانیایی ها به فرماندهی خولیو روکا و در عملیات «فتح صحرا» بومیان را شکست دادند. در سال ۱۸۸۴ تقسیمات سیاسی پاتاگونیا بازانجام شد و منطقهٔ نئوکن مرزهای خود را یافت. پیش از آنکه شهر نئوکن به عنوان مرکز استان انتخاب شود؛ مراکز استان به ترتیب نورکین ( ۸۵ – ۱۸۸۴ ) ، لونکوپه ( ۸۸ – ۱۸۸۵ ) ، جوس مالال ( ۱۹۰۱ – ۱۸۸۵ ) بود. با آغاز سدهٔ ۲۰، خطوط راه آهن به شهر نئوکن رسید. سیستم نوین آبیاری و کشف نفت در سال ۱۹۱۸ به مرکز استان اعتباری بیشتر داد. سیاست محلی نئوکن مدت ها توسط تنها حزب سیاسی MPN ( جنبش مردمی نئوکن ) اتخاذ می شد. ام پی ان به کوشش الیاس ساپاگ، بازرگان لبنانی تبار تشکیل شده بود. نئوکن در منابع طبیعی مانند گاز، نفت، جنگل های بکر و منابع آبی برای نیروی برق و توریسم سرآمد بود. این منابع از سوی یک دولت مرکزی و ملی اداره می شد. اما پس از نا آرامی هایی اجتماعی، الیاس ساپاگ به همراه براران خود – فیلیپه و آمادئو – حزب سیاسی فعال ام پی ان را تشکیل دادند. حزب خواهان فدرالیسم و اعطای حقوق محلی بیشتری برای منطقه و منابعش بود. سرانجام نئوکن به تاریخ ۱۵ ژوئن ۱۹۵۵ استقلال خود را به دست آورد. فیلیپه ساپاگ تبدیل به چهرهٔ برجستهٔ سیاسی شد. او در سال ۱۹۶۲ به عنوان فرماندار استان از حزب ام پی ان انتخاب شد اما در پی کودتایی که علیه رئیس جمهور آرتورو فروندیزی صورت گرفت ناکام ماند. به دنبال انتخاب مجدد وی در سال های ۱۹۶۳ تا ۶۶ و ۱۹۷۳ تا ۷۶ به عنوان فرماندار نئوکن، پیشرفت های بسیاری در اوضاع استان حاصل شد. دولت ملی، دانشگاه نئوکن را در سال ۱۹۶۴ تأسیس کرد که در سال ۱۹۷۱ در دانشگاه ملی کومائو ادغام شد. فیلیپه ساپاگ پس از کودتای خشن مارس ۱۹۷۶ علیه ایزابل پرون از سمت خود عزل شد اما در سال های ۱۹۸۳ تا ۸۷ و ۱۹۹۵ تا ۹۹ به صاحب سمت شد. تأکید او بر کارهای عمرانی و استقلال سیاسی از بوئنوس آیرس موجب گزینش او در انتخابات استانی از سوی مردم بوده است. برادر فیلیپه، الیاس بین سال های ۶۳ تا ۶۶، ۷۳ تا ۷۶ و ۸۳ تا مرگش سناتور بوده است. استان نئوکن پس از سال ۱۹۵۵ به عنوان یکی از ایالات پرنفوذ و تأثیرگذار در اقتصاد و سیاست کشور، نقش بسیار مهمی را ایفا نموده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیسیونس از شمال با استان مندوسا، از جنوب شرق با استان ریو نگرو، از شمال شرق با استان لا پامپا و از غرب با شیلی مرز مشترک دارد.
• مرکز: نئوکن
• مساحت: ۹۴۰۷۸ کیلومترمربع
• جمعیت: ۴۷۴۱۵۵ ( تا ۲۰۰۱ )
• فرماندار: خورخه ساپاگ
استان نئوکن نام خود را از رودی به همین نام می گیرد. نئوکن در زبان بومی «ماپودون گون» به معنای کوران دار ( در معرض جریان هوا ) می باشد.
تا پیش از اواخر سدهٔ ۱۷ و ورود اسپانیایی ها به آمریکای جنوبی، استانی که امروزه نئوکن نام دارد زیستگاه بومیان «په ئو ئنچه» بود. پس از ورود اسپانیایی ها، کشیشی به نام نیکولاس ماسکاردی یک هیئت تبلیغی وابسته به ژزوئیت ها در منطقه تأسیس کرد. اما مهم ترین سیاح را باید فرانسیسکو مورنو دانست. او که بارها به پاتاگونیا سفر کرده بود در سال ۱۸۷۵ به دریاچه نائوئل ئوآپی رسید. در سال ۱۸۷۹ اسپانیایی ها به فرماندهی خولیو روکا و در عملیات «فتح صحرا» بومیان را شکست دادند. در سال ۱۸۸۴ تقسیمات سیاسی پاتاگونیا بازانجام شد و منطقهٔ نئوکن مرزهای خود را یافت. پیش از آنکه شهر نئوکن به عنوان مرکز استان انتخاب شود؛ مراکز استان به ترتیب نورکین ( ۸۵ – ۱۸۸۴ ) ، لونکوپه ( ۸۸ – ۱۸۸۵ ) ، جوس مالال ( ۱۹۰۱ – ۱۸۸۵ ) بود. با آغاز سدهٔ ۲۰، خطوط راه آهن به شهر نئوکن رسید. سیستم نوین آبیاری و کشف نفت در سال ۱۹۱۸ به مرکز استان اعتباری بیشتر داد. سیاست محلی نئوکن مدت ها توسط تنها حزب سیاسی MPN ( جنبش مردمی نئوکن ) اتخاذ می شد. ام پی ان به کوشش الیاس ساپاگ، بازرگان لبنانی تبار تشکیل شده بود. نئوکن در منابع طبیعی مانند گاز، نفت، جنگل های بکر و منابع آبی برای نیروی برق و توریسم سرآمد بود. این منابع از سوی یک دولت مرکزی و ملی اداره می شد. اما پس از نا آرامی هایی اجتماعی، الیاس ساپاگ به همراه براران خود – فیلیپه و آمادئو – حزب سیاسی فعال ام پی ان را تشکیل دادند. حزب خواهان فدرالیسم و اعطای حقوق محلی بیشتری برای منطقه و منابعش بود. سرانجام نئوکن به تاریخ ۱۵ ژوئن ۱۹۵۵ استقلال خود را به دست آورد. فیلیپه ساپاگ تبدیل به چهرهٔ برجستهٔ سیاسی شد. او در سال ۱۹۶۲ به عنوان فرماندار استان از حزب ام پی ان انتخاب شد اما در پی کودتایی که علیه رئیس جمهور آرتورو فروندیزی صورت گرفت ناکام ماند. به دنبال انتخاب مجدد وی در سال های ۱۹۶۳ تا ۶۶ و ۱۹۷۳ تا ۷۶ به عنوان فرماندار نئوکن، پیشرفت های بسیاری در اوضاع استان حاصل شد. دولت ملی، دانشگاه نئوکن را در سال ۱۹۶۴ تأسیس کرد که در سال ۱۹۷۱ در دانشگاه ملی کومائو ادغام شد. فیلیپه ساپاگ پس از کودتای خشن مارس ۱۹۷۶ علیه ایزابل پرون از سمت خود عزل شد اما در سال های ۱۹۸۳ تا ۸۷ و ۱۹۹۵ تا ۹۹ به صاحب سمت شد. تأکید او بر کارهای عمرانی و استقلال سیاسی از بوئنوس آیرس موجب گزینش او در انتخابات استانی از سوی مردم بوده است. برادر فیلیپه، الیاس بین سال های ۶۳ تا ۶۶، ۷۳ تا ۷۶ و ۸۳ تا مرگش سناتور بوده است. استان نئوکن پس از سال ۱۹۵۵ به عنوان یکی از ایالات پرنفوذ و تأثیرگذار در اقتصاد و سیاست کشور، نقش بسیار مهمی را ایفا نموده است.
wiki: استان نئوکن