استایلوفون ( انگلیسی: Stylophone ) یک ساز موسیقی آنالوگ مینیاتوری مبتنی برکیبورد الکترونیک است که با استایلوس نواخته می شود. این ساز که در سال ۱۹۶۷ توسط برایان جارویس اختراع شد، [ ۱] در سال ۱۹۶۸ وارد مرحلهٔ تولید شد و توسط شرکت دابریک به تولید رسید.
تاکنون حدود سه میلیون استایلوفون و بیشتر به عنوان اسباب بازی کودکان فروخته شده است، اما گاهی مورد استفادهٔ موسیقی دانان حرفه ای مانند جان لنون، [ ۲] کرافت ورک و دیوید بویی نیز قرار گرفته است. [ ۳]
استایلوفون دارای یک صفحه کلید فلزی است که از برد مدار چاپی تشکیل شده است و نواختن آن به واسطهٔ لمس این صفحه کلید با یک قلم انجام می شود. هر نت روی صفحه کلید از طریق یک مقاومت با مقدار متفاوت به یک نوسان ساز کنترل شده با ولتاژ متصل می شود و با تماس قلم با صفحه کلید، یک مدار بسته می شود. تنها کنترل های دیگر موجود در آن عبارتند از یک کلید روشن و خاموشش و یک کنترل ویبراتو در پنل جلویی در کنار صفحه کلید و یک پتانسیومتر تنظیم در عقب.
استایلوفون در انواع استاندارد، باس و تریبل موجود بود، اما نسخهٔ استاندارد رایج ترین مدل آن بود. همچنین نسخهٔ بزرگ تری به نام ۳۵۰اس نیز با تعداد نت های بیشتر روی صفحه کلید، صداهای مختلف و افکت جدید واه واه که با حرکت دست روی یک حسگر نوری و دو قلم کنترل می شد، در دسترس بود.
در اواسط دههٔ ۱۹۷۰، مدل جدیدی از این دستگاه عرضه شد که دارای چوب شبیه سازی شده بر روی پانل بلندگو و کنترل صدا بود. با این حال، تولید استایلوفون در سال ۱۹۷۵ متوقف شد.
رولف هریس، سرگرمی ساز، چندین سال به عنوان سخنگوی تبلیغاتی استایلوفون در بریتانیا فعالیت می کرد و در بسیاری از رکوردهای «هم نوازی» فروخته شده توسط سازندهٔ دستگاه نیز حضور داشت. [ ۲]
۲۸ سال پس از توقف تولید استایلوفون، در اکتبر ۲۰۰۷ شرکت اسباب بازی ری:کریشن، به همراه شرکت دابریک ( که در سال ۲۰۰۳ توسط بن جارویس، پسر مخترع اولیهٔ دستگاه مجدداً تشکیل شده بود ) ، استایلوفون را مجدداً به بازار عرضه کرد. مدل احیاشدهٔ سال ۲۰۰۷ که در چین و با نام رسمی اس۱ تولید شد، یک نسخهٔ دیجیتالی است که شباهت زیادی به نسخهٔ اصلی دههٔ ۱۹۶۰ دارد، اما دارای کنترل صدا، تنظیم توان صوتی و دو صدای جدید است. [ ۴]
در دسامبر ۲۰۱۲، دابریک استایلوفون سری ۲ را عرضه کرد که یک سینث سایزر آنالوگ واقعی ساخت بریتانیا با تولید محدود بود. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتاکنون حدود سه میلیون استایلوفون و بیشتر به عنوان اسباب بازی کودکان فروخته شده است، اما گاهی مورد استفادهٔ موسیقی دانان حرفه ای مانند جان لنون، [ ۲] کرافت ورک و دیوید بویی نیز قرار گرفته است. [ ۳]
استایلوفون دارای یک صفحه کلید فلزی است که از برد مدار چاپی تشکیل شده است و نواختن آن به واسطهٔ لمس این صفحه کلید با یک قلم انجام می شود. هر نت روی صفحه کلید از طریق یک مقاومت با مقدار متفاوت به یک نوسان ساز کنترل شده با ولتاژ متصل می شود و با تماس قلم با صفحه کلید، یک مدار بسته می شود. تنها کنترل های دیگر موجود در آن عبارتند از یک کلید روشن و خاموشش و یک کنترل ویبراتو در پنل جلویی در کنار صفحه کلید و یک پتانسیومتر تنظیم در عقب.
استایلوفون در انواع استاندارد، باس و تریبل موجود بود، اما نسخهٔ استاندارد رایج ترین مدل آن بود. همچنین نسخهٔ بزرگ تری به نام ۳۵۰اس نیز با تعداد نت های بیشتر روی صفحه کلید، صداهای مختلف و افکت جدید واه واه که با حرکت دست روی یک حسگر نوری و دو قلم کنترل می شد، در دسترس بود.
در اواسط دههٔ ۱۹۷۰، مدل جدیدی از این دستگاه عرضه شد که دارای چوب شبیه سازی شده بر روی پانل بلندگو و کنترل صدا بود. با این حال، تولید استایلوفون در سال ۱۹۷۵ متوقف شد.
رولف هریس، سرگرمی ساز، چندین سال به عنوان سخنگوی تبلیغاتی استایلوفون در بریتانیا فعالیت می کرد و در بسیاری از رکوردهای «هم نوازی» فروخته شده توسط سازندهٔ دستگاه نیز حضور داشت. [ ۲]
۲۸ سال پس از توقف تولید استایلوفون، در اکتبر ۲۰۰۷ شرکت اسباب بازی ری:کریشن، به همراه شرکت دابریک ( که در سال ۲۰۰۳ توسط بن جارویس، پسر مخترع اولیهٔ دستگاه مجدداً تشکیل شده بود ) ، استایلوفون را مجدداً به بازار عرضه کرد. مدل احیاشدهٔ سال ۲۰۰۷ که در چین و با نام رسمی اس۱ تولید شد، یک نسخهٔ دیجیتالی است که شباهت زیادی به نسخهٔ اصلی دههٔ ۱۹۶۰ دارد، اما دارای کنترل صدا، تنظیم توان صوتی و دو صدای جدید است. [ ۴]
در دسامبر ۲۰۱۲، دابریک استایلوفون سری ۲ را عرضه کرد که یک سینث سایزر آنالوگ واقعی ساخت بریتانیا با تولید محدود بود. [ ۵]
wiki: استایلوفون